ΣΤΗΛΕΣ

Σωτήρης Χάλλας (sotiris.challas@gocar.gr)

Ο Σωτήρης είχε από μικρός το πάθος με το αυτοκίνητο, το οποίο βλέπει ως gadget, μέσο απόδρασης, σύμβολο ελευθερίας αλλά και τεχνολογικής εξέλιξης. Μπήκε στο AutoΤρίτη το 2017 σχεδόν κατά λάθος, όμως έμεινε στον χώρο από καθαρή επιλογή, αφού βρήκε το dream job που έψαχνε. Ακόμα και σήμερα προσπαθεί να βλέπει το αυτοκίνητο με τα μάτια του ερασιτέχνη, για να μπορεί να ενθουσιάζεται με κάθε νέο feature. Όταν μπήκε πρώτη φορά σε ηλεκτρικό ήταν διστακτικός. Μετά από 5 δευτερόλεπτα ήταν ερωτευμένος. Από τότε εξειδικεύτηκε στην ηλεκτροκίνηση, ενώ τελευταία τού έχει τραβήξει την προσοχή η μικροκινητικότητα.

Μιχάλης Γεωργιάδης (michalisgeorgiadis@gocar.gr)
Το πάθος για την οδήγηση και το γράψιμο έχει καθορίσει τις επιλογές του. Μπήκε στον χώρο του ειδικού Τύπου το 2001. Πριν φτάσει στη θέση του Αρχισυντάκτη και κατόπιν του Διευθυντή Σύνταξης του περιοδικού DRIVE και Διευθυντή του ομώνυμου εκδοτικού οργανισμού, είχε περάσει από τις αντίστοιχες θέσεις ευθύνης των περιοδικών F1 Racing και FASTER, συλλέγοντας πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις. Ήταν ο πρώτος από τον χώρο του έντυπου ειδικού Τύπου που θέλησε να δώσει ζωή, κίνηση και ήχο στο πολύτιμο «μέταλλο». Από το 2013 έχει δημιουργήσει περισσότερα από 50 video με τα πιο συναρπαστικά supercars του πλανήτη. Μια πραγματικά σπάνια «συλλογή» για Έλληνα δημοσιογράφο. Η Οδική Ασφάλεια είναι ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων του. Από το 2016, αντιλαμβανόμενος την ευθύνη του θεσμικού του ρόλου, δημιούργησε ένα πρόγραμμα Οδικής Ασφάλειας για παιδιά σε συνεργασία με το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, το οποίο παρουσιάζει σε περισσότερα από 4.000 μαθητές ετησίως. Από το 2018 είναι ο μόνος Έλληνας δημοσιογράφος ειδικού Τύπου που συμμετέχει στον θεσμό World Car Awards και ένας από τους 83 εκλέκτορες που ψηφίζουν για το Παγκόσμιο Αυτοκίνητο της Χρονιάς. Όταν δεν δουλεύει (προσπαθεί να) τρέχει σε αγώνες αυτοκινήτου και καρτ. Ή πίσω από τις δύο του κόρες.

«Παίκτης» συνόλου, πιστεύει πολύ στην ομάδα και στους ανθρώπους γύρω του. Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, αφού όσο θυμάται τον εαυτό του η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από το αυτοκίνητο.

Όταν οι γονείς του τον πίεζαν να φοιτήσει στο εξωτερικό, εκείνος αντέδρασε σπουδάζοντας αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από το απαραίτητο... «αγροτικό» σε γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία στο χώρο του Ειδικού Τύπου την άρπαξε από τα μαλλιά.

Σημαντικότερος και ουσιαστικά μοναδικός σταθμός της καριέρας του ήταν το περιοδικό 4Τροχοί, στο οποίο και παρέμεινε για 20 χρόνια, ενώ το πρώτο άρθρο του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Formula1. Παράλληλα, δεν έλειψε και ένα σύντομο πέρασμα από την τηλεόραση μέσα από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ. Λάτρης της ταχύτητας και των αγώνων, αν δεν παρακολουθεί ράλι, ή δεν αρθρογραφεί σχετικά, δεν θα διστάσει να φορέσει αγωνιστική φόρμα και κράνος αναζητώντας τα όρια που συνδέουν άνθρωπο και μηχανή. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως αυτό που τον γοητεύει είναι οι προκλήσεις! 

Βιβλιοφάγος σε βαθμό που πολλές φορές δεν το… σηκώνει η τσέπη. Διαβάζει οτιδήποτε πέσει στα χέρια του, όταν δεν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι κάποιου νέου μοντέλου. Έχοντας μπει στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του και όντας πατέρας δύο τέκνων, έχει συμπεραίνει πως η πίστη για τις δυνατότητές σου, η ευγενής άμιλλα, η ευγένεια και ο σεβασμός, αποτελούν τα εχέγγυα της προσωπικής επιτυχίας του καθενός.

Μέχρι το Λύκειο τα σχέδια για επαγγελματική αποκατάσταση ήταν τελείως διαφορετικά. Η λαϊκή ρήση «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει» ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωσή του. Από αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Όλα όμως του βγήκαν σε καλό. Οδήγησε υπέροχες τετράτροχες κατασκευές, ταξίδεψε πάρα πολύ και γνώρισε άκρως ενδιαφέροντες προσωπικότητες μέσα από τον κόσμο του αυτοκινήτου.

Αισθάνεται πραγματικά τυχερός γιατί εργάζεται σε έναν χώρο όπου η έκφραση «καθημερινή ρουτίνα» δεν υφίσταται. Έχει εργαστεί σε εβδομαδιαία περιοδικά αυτοκινήτου, σε μηνιαίες εκδόσεις, σε ιστοσελίδες και σε εφημερίδες. Το GOGAR είναι η νέα του περιπέτεια. 

Οδηγεί

Οποιαδήποτε τετράτροχη κατασκευή. Μακριά από τα δίτροχα και όλα τα υπόλοιπα ευπρόσδεκτα.

Highlights

Γράφει σε καθημερινή βάση για αυτοκίνητα, λατρεύει τα ταξίδια και το καλό φαγητό. Αν του ζητούσες τώρα να σου περιγράψει την ιδανική ζωή θα σου έλεγε… Τον χειμώνα δάσκαλος του σκι στις Άλπεις, με τα παιδάκια του να αλωνίζουν τις χιονισμένες πλαγιές και τον μπαμπά να τα καμαρώνει και τους υπόλοιπους μήνες σε κάποια πίστα να κάνει ατελείωτους γύρους με ό,τι πιο «fun to drive» κυκλοφορεί.    

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη (κάποτε έγινε και σιρκουί αλλά δεν το πρόλαβα).

Παρόλο που ήθελα να γίνω πιλότος της πολεμικής αεροπορίας (κόλλημα με την ταχύτητα), το μόνο που κατάφερα ήταν να αποκτησω ένα μπουφάν σαν του Tom Cruise στη ταινία Top Gun και να μάθω απ'έξω όλες τις ατάκες των πρωταγωνιστών (λογικό αν την έχεις δει καμμιά 25αριά φορές)!

Τελικά, σπούδασα κάτι πιο γήινο, όπως Marketing και Οικονομικά και μετά από ένα-δυό φεγγάρια που δούλεψα ως βοηθός σερβιτόρου & αργότερα σερβιτόρος (προαγωγή!!) στο Bo (αρχές '90), ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου σε μεγάλες πολυεθνικές στο κλάδο των καταναλωτικών προϊόντων.

Τα τελευταία 12 χρόνια ήμουν στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και πιο συγκεκριμένα σε διάφορες εταιρίες κατασκευής κινητών τηλεφώνων στη διεύθυνση πωλήσεων αρχικά και μετέπειτα στη γενική διεύθυνση.

Η σχέση μου το αυτοκίνητο;
Από πολύ μικρός, ο πατέρας μου με έβαζε στο τιμόνι (δεν έφτανα) και αργότερα μόνος (& κρυφά), έπαιρνα το αυτοκίνητο και έκανα βόλτα στο τετράγωνο (όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν φυσικά).
Διάβαζα μόνο αυτοκινητιστικά περιοδικά (Ελληνικά και ξένα) και τις μισές μέρες αντί να μαθαίνω Ιστορία και Νέα Ελληνικά στο σχολείο, προσπαθούσα να μάθω να ρυθμιζω βαλβίδες με το φιλερ στα συνεργεία της Φραντζή!!!

Ευτυχώς ο πατέρας μου τους ήξερε όλους οπότε με ένα τηλέφωνο με έβρισκε και με έστελνε σχολείο.

Θεωρώ οτι ήμουν τυχερός και είτε είχα καποια λεφτα να διαθέσω είτε καλούς φίλους και έτσι κατάφερα να οδηγήσω ότι ήθελα ή ήταν 'hot" ανάλογα με την εποχή (όχι δεν έχω οδηγήσει McLaren F1!!).

Αργότερα ήρθαν κι οι γνωριμίες και μπορώ να πω ότι έχω οδηγήσει ότι μου άρεσε μέχρι στιγμής πάντα σε προσιτά αυτοκίνητα (όχι δεν έχω οδηγήσει Pagani Zonda)!!

Δε μου αρέσουν τα προσθιοκίνητα (με χαλάει η αίσθηση της υποστροφής), με ξενερώνουν τα τετρακίνητα στην άσφαλτο (μόνο εκτός δρόμου) & τρελαίνομαι για τα πισωκίνητα ή ότι μπορεί να γυρίσει και να ντριφταρει! Μη φανταστείτε, πάντως, ότι είμαι ο Tiff Nidell (του fifth Gear) ή Ο Stig του Top Gear!

Θα προσπαθήσω απλά να μεταφέρω μερικές απο τις (μικρές) εμπειρίες και γνώσεις για διάφορα θέματα  που αφορούν τα αυτοκίνητα και την αυτοκίνηση γενικότερα.

Θανάσης Μαυριδοπουλος (dr.iFT)

Γιάννης Λημναίος (gl@gocar.gr)

Γεννήθηκε επί Καραμανλή το 1977, μεσημέρι Κυριακής. Αγαπημένα του παιχνίδια ήταν τα «κουρσάκια» τα οποία προς έκπληξη και απορία των συγγενών του «οδηγούσε» συνεχώς με το πλάι. Τη δεκαετία του ’80, επί Παπανδρέου, ανδρώθηκε η αγάπη του για το αυτοκίνητο. Το 1988 αγόρασε το πρώτο του περιοδικό, ένα AUTO EXPRESS και από τότε ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος αυτοκινήτου. Το όνειρό του έγινε πραγματικότητα το 2002 και τέσσερα χρόνια αργότερα, επί Καραμανλή, ανέλαβε τη διεύθυνση του εβδομαδιαίου περιοδικού AUTOCAR. Εντωμεταξύ, η αναζήτησή του για το ιδανικό προσωπικό αυτοκίνητο κατέληξε σε ένα (συνομήλικό του) μοντέλο ’77 – ίσως επειδή πάντα θεωρούσε πως ότι γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά ήταν σημείο αναφοράς! Τo 2010, επί Παπανδρέου, η συνεργασία του με το GOCAR έδωσε την ευκαιρία για την μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο. Σήμερα βρίσκεται στο τιμόνι της συντακτικής ομάδας του GOCAR έχοντας ως μότο του τη φράση “Τσίτα τα Γκάζια”. Άλλωστε, ως ονειροπαρμένος Υδροχόος, είναι άτομο επαναστατικό που θέλει να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο!

Γιάννης Καλογερόπουλος (jk@gocar.gr)

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα την εποχή που τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους. Από μικρός είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα αυτοκίνητα. Στην αρχή τα χρησιμοποιούσε για δοκάρια, όταν έπαιζε μπάλα, ενώ λίγο αργότερα ανακάλυψε και την άλλη τους διάσταση.

Σπούδασε δημοσιογραφία γιατί του άρεσε το διάβασμα και το γράψιμο, αλλά όχι και το πρωινό ξύπνημα. Του είχαν πει τότε ότι οι δημοσιογράφοι πηγαίνουν αργά στο γραφείο, διαπιστώνοντας όμως λίγο αργότερα ότι αυτή η φήμη ήταν αβάσιμη. Η γνώση είναι δύναμη έλεγε ο πατέρας του, (το έχει οικειοποιηθεί από τον Φράνσις Μπέικον) και έτσι, αφού υπηρέτησε τη μαμά πατρίδα, είχε τη φαεινή ιδέα να επιστρέψει στα θρανία σχολών, για να διευρύνει το πεδίο γνώσεων.

Ο επαγγελματικός στόχος όμως σε κάθε περίπτωση ήταν αμετακίνητος. Να γράψει για τα αυτοκίνητα. Παράπονο δεν έχει, αφού η επιθυμία του εκπληρώθηκε και από τότε που ξεκίνησε, δεν έχει σταματήσει να γράφει. Το θέμα ίδιο όλα αυτά τα χρόνια, το αυτοκίνητο, αλλά η προσέγγιση διαφορετική, ανάλογη με το πόστο που υπηρέτησε.

Συνεργάστηκε με αξιόλογους ανθρώπους του χώρου, σε έντυπα και ψηφιακά μέσα, κλέβοντας γνώσεις και αποκτώντας πολύτιμες εμπειρίες δίπλα τους, με σημαντικό σταθμό σε αυτή την πορεία, το περιοδικό 4ΤΡΟΧΟΙ. Μια νέα σελίδα, με καλό περιεχόμενο, γυρίζει, με τη συνεργασία του στο GOCAR να ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς και έντονα θετική διάθεση.

Κώστας Μπιτσικώκος (km@gocar.gr)
Γεννήθηκε στην Αθήνα λίγο πριν την Μεταπολίτευση, σε μαιευτήριο δίπλα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Από τότε μάλλον έγινε Παναθηναϊκός, ενώ τα επόμενα χρόνια οι ιαχές των οπαδών στα γκολ ακούγονταν μέχρι το σπίτι του. Από μικρός ονειρευόταν πότε θα έβαζε το πρώτο του γκολ σε κανονικό αγώνα και πότε θα οδηγούσε το πρώτο του αυτοκίνητο. Το πρώτο δεν συνέβη ποτέ - σε διαφορετική περίπτωση κάτι θα είχατε ακούσει. Το δεύτερο έγινε στα 18, μετά την απόκτηση του διπλώματος. Η σχέση με την ταχύτητα γεννήθηκε μέσω της αγάπης για τους αγώνες ράλι και ιδιαίτερα το Ράλι Ακρόπολις. Κατά την περίοδο των σπουδών δημοσιογραφίας, εργάστηκε σε μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς και αφού υπηρέτησε τη “μαμά πατρίδα” (21 μήνες, παρακαλώ), εντάχθηκε στο αθλητικό δυναμικό του ΣΚΑΪ 100.3 (100.4 παλαιότερα για όσους θυμούνται). Μεγάλη σχολή το ραδιόφωνο, αφού έπρεπε να “παντρευτεί” ένα κινητό τηλέφωνο και να είναι διαθέσιμος 24/7. Δεν έχει όμως παράπονα, καθώς κάλυψε σημαντικά γεγονότα, όπως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 1997, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 2004 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της ίδιας χρονιάς. Ποτέ όμως δεν παραμέλησε την άλλη του αγάπη, τους αγώνες αυτοκινήτου. Έτσι το φθινόπωρο του 2004 πέρασε σε άλλο… γήπεδο, αρχικά στα περιοδικά Drive και Autocar, στη συνέχεια στους 4 Τροχούς και το Autobild, αλλά και σε αρκετές ιστοσελίδες του χώρου. Ταξίδεψε παντού, έφθασε μέχρι την Αυστραλία, και γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους, από τους οποίους είχε πάντα κάτι σημαντικό να μάθει.

Αχιλλέας Αναστασόπουλος (aa@gocar.gr)
Ok. Αυτός είναι ο Αχιλλέας. Όταν ήταν 1,5 ετών έπεσε από το παράθυρο ενός κινούμενου αυτοκινήτου και όταν ήταν 4 ετών ένα άλλο αυτοκίνητο πέρασε από πάνω του. Έτσι εξηγούνται πολλά, αλλά κυρίως έτσι εξηγείται το «κόλλημά του» με τα αυτοκίνητα. Ήθελε να γίνει σχεδιαστής αυτοκινήτων αλλά δεν προσπάθησε αρκετά και έφτασε μέχρι ένα Master στην Γραφιστική. Κι ύστερα ήρθε το Drive, ήρθαν οι δοκιμές, τα κείμενα, τα ταξίδια, οι ΑΕ86, τα ΜΧ-5. Ήταν dream job τότε που ήταν πιτσιρικάκι. Από τα όνειρα όμως ξυπνάς και όταν αποχώρησε το 2009 έκανε μεγάλη στροφή στη ζωή του, έφτιαξε δικό του site με ανταλλακτικά, πήγε στην ΕΡΤ, έγινε αρχισυντάκτης στο BitterBooze.com, τον μεγαλύτερο ελληνικό ιστότοπο για cocktail και barmen, πήρε πτυχίο barmanικής, ασχολήθηκε με τον καφέ, εντρύφησε στα Social Media, αρρώστησε από το άγχος του και είδε τη ζωή αλλιώς. Συνέχιζε όμως να καταπιάνεται με το αυτοκίνητο με διάφορους τρόπους, έχει δικά του blog, έχει σελίδες στο Facebook, χειρίζεται λογαριασμούς, οδηγεί, φωτογραφίζει, γράφει. Να, μόνο αυτά δεν έχουν αλλάξει επάνω του τόσα χρόνια: το γράψιμο και τα αυτοκίνητα. Στο GOCAR λοιπόν, ήρθε για να εφαρμόσει όλα αυτά με τα οποία έχει ασχοληθεί. Αυτοκίνητα, δοκιμές, Social Media, stories, video, έμπνευση, άποψη. Με μία λέξη, Δημιουργία!

Γιώργος Σαργιαννίδης

Γεννήθηκε στη “χώρα της Μερκελ”, όπου και μεγάλωσε, ενώ στα 10 του επέστρεψε στην Ελλάδα. Το μικρόβιο του αυτοκινήτου (εκτός από το ότι έπαιζε μόνο με αυτοκινητάκια σε πολύ μικρή ηλικία) ξεκίνησε θαυμάζοντας τους “κάγκουρες της ασφάλτου”, γι’ αυτό και μάζευε όλα τα περιοδικά του είδους. Οι σπουδές του στη μηχανολογία σε συνδυασμό με αυτές της δημοσιογραφίας έκαναν το όνειρό του πραγματικότητα, να γράφει και να μιλάει γι’ αυτό που αγαπάει, το αυτοκίνητο! Πάντα σε συνάρτηση με την αγάπη του για την τεχνολογία. Αυτός ο συνδυασμός, αυτοκινήτου-τεχνολογίας είναι που τον εμπνέει για νέες περιπέτειες και εμπειρίες, κάποιες από τις οποίες μοιράζεται μαζί μας μέσω του My-X-perience.

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του ’82 στην Αθήνα και σύντομα διήνυσε περισσότερα χιλιόμετρα με τη στράτα και το ποδήλατο απ‘όσα έχει περπατήσει συνολικά μέχρι σήμερα. Λάτρης της πραγματικής οδήγησης, ρομαντικός με καθετί μηχανοκίνητο, από πολύ μικρός είχε ήδη έναν υψηλό αριθμό οκτανίων στο αίμα του. Ερευνητές λένε πως ο τελευταίος έχει την τάση να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου και εκείνος είναι απλά η ζωντανή απόδειξη. Μεγαλώνοντας με Autobianchi Abarth και 318 E21 θα ήταν αδύνατο να μην λατρέψει τόσο τα μικρά σβέλτα gti όσο και τα διασκεδαστικά πισωκίνητα. Μόνιμος κάτοικος Αυστρίας από το 2000 και αφού δοκίμασε την ιατρική, αποφάσισε να ακολουθήσει την ανωτάτη πιλοτική. Δουλειές στον ευρύτερο χώρο των δύο κατευθύνσεων, αλλά πάντα με την αυτοκίνηση ως αγαπημένη του ασχολία. 'Οταν βρίσκεται στο έδαφος, είτε ανεβοκατεβαίνει κάποιο βουνό, είτε απλά χαλαρώνει σε κάποια πίστα, αλλάζοντας ζαντολάστιχα για τους επόμενους γύρους. Ορκισμένος driver, συνεχίζει να διασκεδάζει με ό,τι πέφτει στα  χέρια του ακόμη και σήμερα, ενώ κάποιες από τις εμπειρίες του επιλέγει να τις μοιραστεί και μαζί σας.

Στρατής Ι. Πετρουνέας

Γεννήθηκε εν Αθήναις το πρώτο έτος της μεταπολίτευσης και σε ηλικία 2,5 -3 ετών ρώτησε με λύπη τους γονείς του: «γιατί δεν έχουμε κι εμείς ένα αυτοκίνητο»; Μέσα σε 2-3 μήνες, ο χαζομπαμπάς του φρόντισε να αγοράσει μία πράσινη Sud του 75 παρόλο που δεν είχε καν δίπλωμα οδήγησης. Κι έτσι κόλλησε την ανίατη αρρώστια της σκουριάς (ο υιός…).

Φοίτησε εις τας Αγγλίας και έκανε και το Masterάκι του, που ήταν τότε της μοδός. Θεώρησε ότι ένας Μηχανολόγος Μηχανικός με εξειδίκευση στα Συστήματα Παραγωγής θα ήταν συνδυασμός που θα «σκότωνε» στην επερχόμενη βιομηχανική επανάσταση της Ελλάδος.

Όταν επέστρεψε όμως, ακολούθησε το δρόμο της καρδιάς. Εκμεταλλευόμενος τις σπουδές του, έκανε λαμπρό ξεκίνημα στον Ειδικό Τύπο τακτοποιώντας την αποθήκη των Τεχνικών Εκδόσεων. Κατόπιν «ήρθαν και οι μέλισσες» και μετά από έξι συναπτά έτη στον χώρο είπε να τα βροντήξει, διότι το έντυπο που διεύθυνε «δεν τον εξέφραζε» και «είχε κουραστεί να διαφωνεί όλη την ώρα με την εμπορική και οικονομική διοίκηση για τη θεματολογία, τα γραφόμενα και για το αν θα θίξει τους διαφημιζομένους».  Ανωριμότητες των 30s…

Έπειτα πέρασε στην «άλλη όχθη» και εργάστηκε επί σειρά ετών σε θέσεις όπως περιφερειακός Διευθυντής Πωλήσεων εισαγωγέα, Σύμβουλος Ανάπτυξης dealer κλπ. Σήμερα, λέει ότι ετοιμάζει μία καινοτόμα επιχείρηση που «θα σπάσει ταμία». Παρόλα αυτά, ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο GoCar. Κανείς δε γνωρίζει τι συμβαίνει με αυτό το «μονίμως» παιδί.

Οι συνεργασίες του Δημήτρη Παπαδόπουλου με διεθνή μέσα γύρω από τη Formula 1 εδώ και αρκετά χρόνια τον καθιστούν πιο εξαγώγιμο προϊόν και από τη… φέτα. Automoto365, GPUpdate, GPWeek και Autosport μπορεί να μη γράφουν τίποτα για τον ελληνικό μηχανοκίνητο αθλητισμό έχουν εμπιστευθεί ωστόσο κατά διαστήματα τις πληροφορίες ενός Έλληνα. Πως τα κατάφερε; Ούτε ο ίδιος δεν ξέρει.

Λίγο η ευγένειά του, λίγο το παρουσιαστικό του και οι πρωταθλητές της Formula 1 δεν μπορούν να αντισταθούν στο να του εκμυστηρευτούν που πέρασαν το βράδυ πριν τον αγώνα και κυρίως με ποια παρέα. Αυτά όμως είναι πράγματα που δεν απασχολούν τον F1 Enigma. Εκείνος αναζητά αλλού την… απόλαυση της ενημέρωσης και κάνει ερωτήσεις του τύπου «Πόσα εκατοστά είναι το άνοιγμα του τριπλού διαχύτη;» ή «Οι εξατμίσεις της Renault επηρεάζουν τη λειτουργία του DRS;».

Μια περίεργη και ανεξήγητη διαστροφή τον έκανε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη F1 όταν έσπασε το πόδι του ο Schumacher, το 1999 στο Silverstone. Μέχρι τότε παρακολουθούσε απλώς και φύτρωνε όπου δεν τον έσπερναν. Από γραφικός θεατής, έγινε γρήγορα στέλεχος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού για την F1, την Formula One Supporters Association (F1SA) και ξαφνικά άρχισε να γράφει για τη F1 με αποτέλεσμα να συνεργαστεί με εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση και ραδιόφωνο στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζει ή που δεν θα τα μάθει μέσα στην επόμενη μια ώρα από τη στιγμή που θα συμβούν και φροντίζει να τα μάθουν όλοι όσοι τον παρακολουθούν είτε μέσω του GoCar.gr είτε μέσω του προσωπικού του blog στο f1enigma.wordpress.com.

Γνωρίζω όλους τους δρόμους της Αθήνας με το μικρό τους όνομα. Μπορώ να ξεχωρίσω μέχρι και 48 διαφορετικές αποχρώσεις του κίτρινου. Έχω μάθει απ’ έξω (και έχω πληρώσει επίσης) όλα τα μηχανικά μέρη των diesel αυτοκινήτων. Έχω μάθει νέες έννοιες για λέξεις όπως “κούρσα”, “καπέλο”, “ελεύθερος”, “διπλαρώνω” κλπ. Έχω γνωρίσει κάθε καρυδιάς καρύδι και πλέον «κόβω» τον καθένα πριν καν μπει στο TAXI μου (άλλο αν ακόμη πέφτω έξω…). Κάποτε ήξερα όλες τις πίστες της εθνικής, τώρα ξέρω όλες τις πιάτσες της πόλης. Όταν είμαι στο τιμόνι δεν βγάζω μιλιά και ακούω συνεχώς ιστορίες, για αγρίους και μη. Όταν κάθομαι στο τραπέζι με φίλους, δεν βάζω γλώσσα μέσα και λέω συνεχώς ιστορίες, για αγρίους και μη. Σε ένα τέτοιο τραπέζι ήταν που ο Λημναίος με έπεισε να γράφω αυτές τις ιστορίες στο gocar – έχουν, λέει, ενδιαφέρον. Να ‘μια λοιπόν και, αν τύχει να με διαβάζετε, να ξέρετε πως προτιμώ τα γιαούρτια με 2% λιπαρά. Καλή μας κούρσα.

Είναι η μόνη δημοσιογράφος που γνωρίζουν οι άνθρωποι των Motorsport με το μικρό της όνομα. Ξεκίνησε να γράφει για αγώνες αυτοκινήτου ήδη από το 1991 στο περιοδικό Auto Motor und Sport. Το 1994 εντάχθηκε στο δυναμικό των 4 Τροχών όπου εργάστηκε μέχρι το 1996. Την ίδια χρονιά έγραψε την Ιστορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ WRC 1973-1995, μια ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση με φωτογραφικό υλικό του Reinhard Klein. Συνεργάστηκε με την τηλεοπτική εκπομπή Τροχοί και Δρόμοι στο Mega. Το 1997 ξεκίνησε το κεφάλαιο Drive όπου για δέκα χρόνια ήταν υπεύθυνη του αγωνιστικού τμήματος, έγινε αρχισυντάκτρια, ανέλαβε τη διεύθυνση σύνταξης του περιοδικού F1, κάνοντας παράλληλα ραδιοφωνικές μεταδόσεις για το Ακρόπολις, σπικάζ στην υπερειδική του Ρ.Α. στο ΟΑΚΑ μαζί με το Νίκο Αλιάγα και στην υπερειδική του Μαρκόπουλου το 2007.  Από το 2008 και μετά συνεργάστηκε με τον Ελεύθερο Τύπο, τους 4 Τροχούς, την ενότητα Auto Moto της zougla.gr και το msfree. Το 2013 ξαναέπιασε το πληκτρολόγιο με σκοπό να συγγράψει το δεύτερο βιβλίο WRC 1996-2013.

Σοφία Ιωάννου
Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά πάντα μαγνήτιζα άτομα που, με κάποιο τρόπο, εμπλέκονταν με το χώρο του αυτοκινήτου. Ήταν φυσικό και επόμενο να βρεθώ κι εγώ κάποια στιγμή μπλεγμένη στα δίκτυα του. Η θητεία μου στα media του αυτοκινήτου ξεκίνησε το 2004, μετά τη λήξη της Ολυμπιάδας και αμέσως μετά την απόκτηση του πτυχίου μου (ναι, είμαι τόσο μικρή!). Ήταν σε ένα πάρτυ στο Venue όπου γνώρισα τα παιδιά του Burn Out (ήταν οι καλές του εποχές τότε) και λίγο καιρό μετά μου πρότειναν συνεργασία. Αν και… μικρό κοριτσάκι, δεν ξέφυγα από το πλάνο ιεραρχίας των περιοδικών που θέλει κάθε “newfish” να ασχολείται με τη “λάντζα” (βλέπε όλες τις αδιάφορες εργασίες για τους Συντάκτες, όπως περιεχόμενα, μεταφράσεις κ.τ.λ.). Έτσι ξεκίνησε η ουσιαστική γνωριμία μου με το αυτοκίνητο. Ακολούθησαν τα περιοδικά Stuff, Modauto, Autocar και Drive (πέρασα σχεδόν από όλα τα περιοδικά της τότε Mototech), μέχρι το 2008 που υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγράψω ποτέ για αυτοκίνητα. Το πως βρέθηκα εδώ είναι άλλη ιστορία. Ο Λημναίος (είναι επειδή θαυμάζει τον τρόπο γραφής μου, λέει) με έπεισε να αναλάβω μια lifestyle στήλη αυτοκινήτου στο gocar, επειδή λέει ταιριάζει στον χαρακτήρα και στον τρόπο ζωής μου. Έτσι, εγένετο το Car & The City, όπου γράφω για τη ζωή με το αυτοκίνητο και όχι για τα ίδια τα αυτοκίνητα. Έτσι, κρατάω την υπόσχεση στον εαυτό μου και συγχρόνως το διασκεδάζω.

Διάβασε κι άλλα άρθρα της Σοφίας στο whenablondegirliswriting.blogspot.com

Ο μοναδικός της «σειράς» του που σπούδασε δημοσιογραφία με μόνο στόχο την ενασχόλησή του με το αυτοκίνητο, έχοντας πολύ καλές προοπτικές στο οικονομικό και το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Θέλει να οδηγήσει οτιδήποτε έχει τροχούς και του αρέσει να απολαμβάνει το κάθε αυτοκίνητο γι’ αυτό που είναι. Σπάνια περίπτωση τύπου που περπατάει αργά, σχεδόν ποτέ δεν τρέχει με τα πόδια, έχοντας την πεποίθηση πως θα καλύψει τη διαφορά με το αυτοκίνητο. Ανέβηκε στο «τρένο» του GOCAR τον περασμένο Οκτώβριο, τον αγαπήσαμε, μας αγάπησε και όποτε βρίσκει χρόνο και ενδιαφέρον θέμα, θα καταθέτει μέσα από αυτή τη στήλη τη δική του οπτική.

Ο Πάνος Αγερίδης είναι Ναυπηγός Μηχανολόγος, Διευθυντής Ποιότητας σε μεγάλη Αμυντική Βιομηχανία, Επικεφαλής Αξιολογητής του Εθνικού Συμβουλίου Διαπίστευσης, Πρόεδρος του Ελληνικού  Ινστιτούτου Διοίκησης Παραγωγής της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας. Τα ενδιαφέροντά του συναρτώνται με την επιθυμία του, να μην παρεμποδίζει το κράτος των παρασίτων την εκδήλωση της δημιουργικής τρέλας των πολιτών, για να υπάρξει κάποτε προκοπή στον τόπο αυτό, αντί για "προοδευτική" υποκρισία και θανατηφόρα απραξία.

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1980 σε κλινική της Θεσσαλονίκης. Οι ζέστες πολλές εκείνες τις μέρες και ήταν σίγουρο οτι κάπου στην πορεία της ζωής του, κάποια “δυσλειτουργία” θα εμφανιζόταν! Από τα παιδικά του χρόνια μπορούσε κανείς να διακρίνει σε αυτόν την καλλιτεχνική φλέβα και την αγάπη για οτιδήποτε κινούνταν επάνω σε τροχούς. Μεγάλωσε με τη συνεχή συντροφιά ενός ποδηλάτου, έμαθε από μικρός να μην κοιμάται στο τέλος Αυγούστου, όταν το ράλλυ Χαλκιδικής λάμβανε χώρα στην πόλη όπου μεγάλωσε, στον Πολύγυρο Χαλκιδικής και του άρεσε να ασχολείται με οτιδήποτε είχε να κάνει με κάθε είδους καλλιτεχνική δημιουργία (ζωγραφική, φωτογραφία, κατασκευές...)
Η πρώτη του επαφή με φωτογραφική μηχανή ήταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80'. Ήθελε πάντα να σπουδάσει βιομηχανικό σχεδιασμό, αλλά τελικά προτίμησε την Αρχιτεκτονική (που να 'ξερε...) την οποία υπηρετεί μέχρι και σήμερα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Η ταυτόχρονη αγάπη του για τους αγώνες ράλλυ και για τη φωτογραφία βοήθησε την “δυσλειτουργία” που αναφέρθηκε παραπάνω να βγει στην επιφάνεια, στα πρώτα φοιτητικά του χρόνια. Από τότε ακολουθεί κάθε χρόνο διάφορους αγώνες του WRC και όχι μόνο. Σκοπός του...κάποια στιγμή οι απανταχού φίλοι των αγώνων ράλλυ να γνωρίζουν τη δουλειά του!
Περισσότερα βρείτε στη σελίδα του: http://www.katikisphotography.com/

Πάντοτε υπήρχε στο μυαλό μου ένας περίεργος τρόπος σκέψης, ακόμα και από τα παιδικά μου χρόνια  όταν σαν ¨πιτσιρικάδες¨ συγκρίναμε συλλογές με αυτοκινητάκια  - Lego – κάρτες  ¨Υπέρ-Ατού¨  κτλ… ακόμα και αν δεν είχα τα ποιο πολλά ή τα καλύτερα έβρισκα πάντα τον τρόπο να μπορώ να κάνω τους άλλους πιτσιρικάδες να πιστεύουν ότι τα δικά μου ήταν τα καλύτερα, χωρίς καν να συζητώ το ενδεχόμενο να τα ανταλλάξουμε παρά  μόνο με 2-3 παραπάνω κομμάτια. Tο ίδιο συνεχίστηκε και στην πάροδο του χρόνου με διαφορετικούς τρόπους  στο Γυμνάσιο - Λύκειο με τους καθηγητές , στις προσωπικές μου σχέσεις και φυσικά  στις πρώτες μου εργασίες .

Αποτέλεσμα των ποιο πάνω..; Με οδήγησαν στον εδώ και 9+ έτη χώρο εργασίας  μου , ο οποίος συνδυάζει  στοιχεία που πάντοτε με προσέλκυαν: άμεση και καθημερινή επαφή με ανθρώπους , γρήγορα  ή ποιο αργά/μεγάλα ή μικρότερα αυτοκίνητα, την δυνατότητα  να μπορώ να  επηρεάζω αποφάσεις ανθρώπων και σαν κερασάκι στην τούρτα … να  είμαι και στον Κατασκευαστή αυτοκινήτων που συμπαθώ ιδιαιτέρως!!

Τώρα θα μου πεις, πώς βρέθηκες όμως να γράφεις μία στήλη εδώ; Όλα ξεκίνησαν το 2004 , όταν σε έναν χώρο που ¨μοιραζόμασταν το ίδιο πάθος για την αυτοκίνηση¨ γνώρισα τον Δημήτρη Παππά  στα πρώτα του βήματα στον χώρο, το ένα έφερε το άλλο και τον Ιούλιο που μας πέρασε μου έκανε την πρόταση για αυτήν την στήλη, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη η απόφαση μου ήταν θετική , Τι καλύτερο σκέφτηκα, από το να συνδυάσω όλα τα παραπάνω και επιπλέον να μπορώ να προσφέρω και μία άποψη εκ των έσω, για τον χώρο της αυτοκίνησης, που όλοι τόσο αγαπάμε…