Stirling Moss: 60-50=16

Η πρώτη του νίκη ήταν στο Βρετανικό G.P. του 1955 και η τελευταία σο Γερμανικό G.P. του 1961. Οδήγησε για τις Mercedes-Benz, Maserati, Vanwall, Cooper-Lotus και HWM
Το 1962 ήταν η τελευταία αγωνιστική του χρονιά μετά από ένα φρικιαστικό ατύχημα που είχε στο Goodwood που τον άφησε σε κώμα για περισσότερο από ένα μήνα και παράλυτο από τη μια πλευρά για περισσότερο από έξη.
Όμως είχε αποδείξει την αξία σε κάθε μορφή αγώνα, είτε άσφαλτος ήταν αυτό είτε χώμα. Και αυτό το τελευταίο μπορεί να μην το ξέρετε αλλά ο Moss ήταν ένας εξαιρετικός οδηγός στο χώμα, έχοντας τερματίσει δεύτερος στο Monte Carlo Rally του 1952, με Sunbean-Talbot και συνοδηγό κανένα άλλο, από τον ίδιο τον John Cooper.
Ήταν ο πρώτος μη αμερικάνος οδηγός που κέρδισε τον αγώνα των 12 ωρών στο Sebring των Η.Π.Α. αλλά και ο πρώτος Βρετανός οδηγός που κέρδισε το βρετανικό G.P. το 1955 με Mercedes-Benz W196. Άλλωστε ήταν και η πρώτη του νίκη στην Formula 1 και η πρώτη φορά που τερμάτισε εμπρός από τον δάσκαλό του Juan Manuel Fangio! Μετά τον αγώνα ο Moss ρώτησε τον Fangio: «Με άφησες να περάσω;» Και ο Fangio απάντησε: «Ποτέ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε ένα φίλο μου!»
Επίσης είχε συμμετάσχει στον αγώνα του Mille Miglia του 1955, όπου με συνοδηγό τον Denis Jenkinson (τον μεγαλύτερο δημοσιογράφου αυτοκινήτου όλων των εποχών) στο τιμόνι μιας Mercedes-Benz 300SLR κέρδισε τον αγώνα σε 10:07:48, μισή ώρα εμπρός από το δεύτερο αυτοκίνητο!
Αναδείχτηκε σαν ένας από τους αφέντες της «πράσινης κόλασης» (βλέπε Nurburgring) κερδίζοντας τρείς συνεχόμενες φορές (1958-1960) τον αγώνα των 1000 χιλιομέτρων τις πρώτες δύο χρονιές με Aston Martin και την τελευταία με Maserati Tipo 61 (την περίφημη birdcage) και δεύτερο οδηγό στην ομάδα τον Dan Gurney.
Όσο για την Formula 1, ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει το Πρωτάθλημα Οδηγών τερματίζοντας τέσσερεις συνεχόμενες χρονιές ΔΕΥΤΕΡΟΣ στη βαθμολογία! Μάλιστα το 1958 τερμάτισε μόλις ένα βαθμό πίσω από τον Mike Hawthorn!
Τελικά έλαβε μέρος σε 312 αγώνες κάθε είδους, τερμάτισε στους 240 και κέρδισε τους 133 από αυτούς.
Το όνομά του πέρασε στην αγγλική γραμματική σαν ιδιωματισμός μέσα από την έκφραση: «Who do you think you are, Stirling Moss?» περιγράφοντας όποιον οδηγούσε γρήγορα.

 

Πρώτος & τελευταίος

Το «grand epreuve» του έγινε πίσω από το τιμόνι μιας μάλλον αδύναμης F2 HWM στο Σουηδικό G.P. του 1951 στη «πίστα» του Bremgarden στην Ελβετία που δεν ήταν τίποτα άλλο από τους δρόμους μέσα σε ένα πάρκο, οι οποίοι δεν ήταν ούτε καν πλήρως ασφαλτοστρωμένοι! Τελικά τερμάτισε όγδοος. Ο τελευταίος του αγώνας ήρθε στο Nurburgring δέκα χρόνια αργότερα με μια Lotus 18/21 της ομάδας του Rob Walker.
Εκείνες τις ημέρες του 1951 η Ελβετία θα φάνταζε σαν παράδεισος χωρίς πληγές από το δεύτερο μεγάλο πόλεμο, αλλά πουθενά τα πράγματα δεν ήταν εύκολα.
«Η ομάδα της HWM μετρούσε κάθε πένα εκείνες τις ημέρες και από τις 200 λίρες που έπαιρνε σαν χρήματα εκκίνησης, οι 50 ήταν του οδηγού. Αρκετά για να κοιμάσαι σε φτηνά ξενοδοχεία και για ένα πιάτο ζεστό φαγητό.»
Η ομάδα του John Heath δεν ήταν πρώτης γραμμής με κινητήρες Alta, που απέδιδαν μόλις 120 ίππους, αλλά τα αυτοκίνητα δεν έσπαγαν και η συμπεριφορά τους ήταν εύκολη και άνετη για τον οδηγό. «Εκείνη την ημέρα είχαμε υπολογίσει ότι δεν θα κάναμε στάση για ανεφοδιασμό και η αραιή βροχή που έπεφτε θα κρατούσε τους χρόνους χαμηλά. Όμως τα πράγματα δεν άρχισαν καλά, με μια πέτρα να σπάει τον μικρό ανεμοθώρακα. Ο αέρας άρχισε να με χτυπά στο πρόσωπο. Τελικά έχασα μια θέση ακριβώς πάνω στη γραμμή τερματισμού από τον Louis Chiron, όταν έμεινα από βενζίνη.»
Ο Moss δεν πρέπει να ήταν ευχαριστημένος, όμως τρία χρόνια αργότερα (1954) στο Ελβετικό G.P. στη πίστα της Βέρνης με Maserati 250F μέσα σε βροχή, πέτυχε τον καλύτερο χρόνο μπροστά από τους εργοστασιακούς Karl Kling και Hans Herrmann. Αυτό ήταν αρκετό για να πάρει το 1955 μια θέση στην ομάδα της Mercedes, δίπλα στον Juan Manuel Fangio.
Πετάμε χρόνια εμπρός και φτάνουμε στο Γερμανικό G.P. του 1961. Ο Moss είχε κερδίσει ήδη για τρίτη φορά στο Μονακό και με Lotus 18/21 είχε πολλές ελπίδες χάρη στη καλή του συμπεριφορά του πλαισίου, όπως είχε κάνει άλλωστε  και στο πριγκιπάτο. Ξεκίνησε τον αγώνα του Nurburgring με τα ακατάλληλα βρόχινα ελαστικά (η πίστα ήταν στεγνή) της Dunlop. Πέτυχε τον καλύτερο χρόνο τα δοκιμαστικά με τον Phill Hill και Ferrari 156 τρίτο, πίσω από τον Jack Brabham με Cooper, που πρώτη φορά φορούσε κινητήρα Climax V8. Ξεκίνησε πρώτος και τερμάτισε σε αυτή τη θέση με 20’’ διαφορά από την Ferrari 156 του Wolfgang von Trips.