Alfa Romeo 2600 Spider & Lancia Flaminia 2.5 Convertible

Και τα δύο αυτά αυτοκίνητα μας δίνουν μια γεύση των δυνατοτήτων και της ποικιλίας τεχνολογιών που διέθεταν οι Ιταλοί τη δεκαετία του ’60, όταν φαίνονταν ότι θα κυριαρχήσουν στον κόσμο! Δύο αυτοκίνητα για την ανωτέρα τάξη, που χτυπούν την πόρτα των Maserati και Ferrari και που ουσιαστικά αποτελούν το άνω άκρο των μεσοαστικών Alfa Romeo και Lancia. Η Alfa Romeo Spider του 1962 και η Flaminia Convertible του 1960 κατασκευάστηκαν και οι δύο από τη Carozzeria Touring, φυσικά κατόπιν εντολής των μητρικών εταιρειών σε 2.257 αντίτυπα (1962-1965) το πρώτο και σε μόλις 421 το δεύτερο, με τη παραγωγή του να διαρκεί μόλις ένα χρόνο. Και μπορεί τα δύο αυτοκίνητα στοχεύουν το ίδιο αγοραστικό κοινό, αλλά διαλέγουν διαφορετικούς δρόμους, βασισμένα σε τεχνολογίες που μας δείχνουν την πλούσια παράδοση των Ιταλών και την ποικιλία επιλογών που διέθεταν τα εργοστάσια εκείνες τις ημέρες.

Alfa λοιπόν

Η Alfa Romeo Tipo 106 2600 αποτελεί συνέχεια της 1900 που εν πολλοίς είναι υπεύθυνη για την αλλαγή εικόνας των αυτοκινήτων από το Μιλάνο. Μια στροφή που την οδήγησε μεταπολεμικά στη μαζική παραγωγή. Όμως εδώ παραμένει ένα από τα προπολεμικά «trade-mark» της Alfa Romeo που δεν είναι άλλο από τον εν σειρά εξακύλινδρο κινητήρα. Ναι, ναι η 2600 (2.584 κ.εκ. για την ακρίβεια) διαθέτει εξολοκλήρου αλουμινένιο κινητήρα με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο στους ημισφαιρικούς θαλάμους καύσης και αποδίδει 145 ίππους στις 5.900 rpm ενώ αναπνέει μέσα από τρία καρμπυρατέρ της Solex 44PHH. Ο κινητήρας είχε σχεδιαστεί από τον μεγάλο Orazio Satta και η 2+2 ανοιχτή καρότσα με την υφασμάτινη οροφή που κατασκευάζονταν στις εγκαταστάσεις της Touring ήταν παιδί του Carlo Anderloni.

Το σχήμα ήταν καθαρά Alfa Romeo με την «ασπίδα» και τα «μουστάκια» να χαρακτηρίζουν τη μάσκα, μάλιστα για να ξεχωρίζει διαθέτει πρόσθετους προβολείς, με όσα ακριβώς χρώμια απαιτεί η αυτοσυγκράτηση, ενώ εσωτερικά τα μεγάλα όργανα γύρω από το τιμόνι δεν σου άφηναν την παραμικρή αμφιβολία ότι είχες να κάνεις με ένα sport-GT.

Το πλαίσιο που ήταν αυτοφερόμενο μετέφερε φυσικά την κίνηση πίσω μέσα από κιβώτιο ταχυτήτων πέντε σχέσεων και οι αναρτήσεις, κατά πάγια τακτική της Alfa Romeo, αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια εμπρός και πίσω ο άκαμπτος άξονας στηρίζονταν σε διαμήκεις βραχίονες και κεντρική τριγωνική βάση ελέγχου. Το μήκος του ήταν 4,369 μέτρα με το βάρος του να μην ξεπερνά τα 1.147 κιλά.

Lancia λοιπόν

Αντίθετα η Lancia με τη Flaminia ακολουθεί έναν άλλο δρόμο και πρώτα από όλα αισθητικά. Η σχεδίασή της είναι πιο ιδιαίτερη, αν και θα υποστηρίζαμε ότι σήμερα δείχνει πιο μοντέρνα σε αντίθεση με την Alfa Romeo που είναι ότι πιο κλασικό. Η μεγάλη μάσκα εμπρός με τους διπλούς προβολείς μαζί με τα ιδιαίτερα πίσω φώτα κάνουν το αυτοκίνητο ξεχωριστό. Αντίθετα το εσωτερικό του και εδώ 2+2 με υφασμάτινη οροφή, είναι πολύ λιτό, αισθητικά ξεπερασμένο και δεν δένει με την προκλητική εξωτερική σχεδίαση.

Μετά την περιπέτεια του Vittorio Jano στην F1 με την D50, που παρά λίγο να στείλει τη Lancia στα θυμαράκια, τώρα με τα χρήματα του Giovanni Pesenti μπορούσε και πάλι να ασχοληθεί με την εξέλιξη νέων κινητήρων. Έτσι ο Antonio Fessia σχεδίασε ένα V6 κινητήρα που τον τοποθέτησε σε βάση που στήριζε και τη νέα ανάρτηση με τα διπλά ψαλίδια. Αυτός ο κομψός V6 με περιεχόμενη γωνία 60 μοιρών βρίσκεται τοποθετημένος εμπρός, αλλά όσο πιο πίσω γίνεται. Η κίνηση μεταφέρεται πίσω όπου βρίσκεται το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό για καλύτερη κατανομή βάρους με την πίσω ανάρτηση να στηρίζεται πάνω σε άξονα de Dion. Αποδίδει μόλις 117 ίππους στις 5.100 rpm από 2.458 κ.εκ. το μήκος του αυτοκινήτου φτάνει τα 4,5 m και το βάρος του τα 1.400 κιλά.

Η κατασκευή της, αν και έγινε από την ίδια καροσερία, δηλαδή από τη Touring έγινε με τελείως διαφορετικό τρόπο καθώς δεν είναι αυτοφερόμενη όπως αυτή της Alfa Romeo, αλλά πάνω σε ένα πλαίσιο υπάρχει τώρα υπερκατασκευή τύπου Superleggera με τα αλουμινένια φτερά και λοιπά μέρη που την καλύπτουν να είναι με μεράκι χτυπημένα στο χέρι πάνω σε ξύλινα καλούπια!

Μάλιστα για την ακρίβεια των αριθμών να αναφέρουμε ότι από την Flaminia κατασκευάστηκαν 421 αντίτυπα με κινητήρα 2,5 λίτρων, από την 3C που παρουσιάστηκε το 1961 με τρία καρμπυρατέρ της Weber τύπου 35DCN ακόμα 246, ενώ το 1963 απέκτησε μεγαλύτερο κινητήρα στα 2,8 λίτρα από την οποία κατασκευάστηκαν ακόμα 180 αντίτυπα έως το 1964 οπότε και τερματίστηκε η παραγωγή της.

Δύο αυτοκίνητα που υπογράφουν την Ιταλική σχεδίαση!