Η Alfa Romeo που δεν μπορεί να αγοράσει κανείς – Και όλοι θα ήθελαν

Η Alfa Romeo έχει δημιουργήσει μερικά από τα σπουδαιότερα τετράτροχα στην ιστορία της αυτοκίνησης. Γεγονός αδιαπραγμάτευτο. Οι Ιταλοί κατάφεραν να χτίσουν χρονιά με τη χρονιά και μοντέλο με το μοντέλο το μύθο τους, που αγγίζει πλέον τα όρια του θρυλικού.

Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα αυτοκίνητα «σταθμοί» στην ιστορία της φίρμας. Όπως ήταν για παράδειγμα η 8C του 1931 ή η Disco Volante του 1952, η Giulietta Spider & Sprint του 1955 και 1957 αντίστοιχα, φυσικά η 33 Stradale (1967), η Montreal (1970) και η Alfasud (1979). Σταματώ εδώ, τέλη των 70’s, όχι γιατί τελείωσαν τα μοντέλα σταθμοί στην ιστορία της Alfa Romeo, αλλά γιατί είναι τόσα πολλά που πραγματικά χρειάζονται από μόνα τους ένα ειδικό αφιέρωμα!

Υπάρχει όμως κι ένα αυτοκίνητο που κάθε συλλέκτης ή φανατικός Alfisti θα ήθελε να έχει στο γκαράζ του από την ιταλική φίρμα. Οι άνθρωποι της Alfa Romeo δεν το πωλούν. Ακόμα τουλάχιστον, γιατί όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν και από άλλες εταιρείες ακόμα και μοναδικά «κομμάτια» έχουν την τιμή τους…

Alfa Romeo Carabo

Στις 31 Αυγούστου του 1967, χάρη στην ευφυΐα του σχεδιαστή Franco Scaglione, δημιουργήθηκε η Alfa Romeo 33 Stradale: ένα από τα πιο «μαγευτικά» αυτοκίνητα όλων των εποχών. Ένα όχημα δρόμου που κληρονόμησε την μηχανική του «Tipo 33», το οποίο εκείνα τα χρόνια κέρδιζε τη μία νίκη μετά την άλλη στους αγώνες.

Η υπέροχη δημιουργία του Scaglione -που κατασκευάστηκε από την καροσερία Marazzi- ήταν ένα ελαφρύ, γρήγορο και ισχυρό κουπέ, γεμάτο καμπύλες και αισθησιασμό. Την επόμενη χρονιά, το στούντιο σχεδιασμού Bertone εμπιστεύτηκε στον νεαρό Marcello Gandini το έργο της ενσωμάτωσης του «dna» της 33 Stradale σε ένα εντελώς διαφορετικό και εναλλακτικό αμάξωμα, που θα έπρεπε βεβαίως, να είναι κουπέ.

Ο Gandini αποδέχθηκε την τεράστια πρόκληση και έπιασε αμέσως δουλειά. Εγκατέλειψε τις πολλές αισθησιακές καμπύλες της 33 και με το χάρακα στο χέρι, δημιούργησε ένα έργο τέχνης, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα σχέδιο που έμελλε να μείνει στην ιστορία.

Το τέλειο σφηνοειδές αμάξωμα της Carabo, με το φουλ αεροδυναμικό προφίλ, τους αναδιπλούμενους προβολείς και… τις αντισυμβατικές πόρτες, έφερε την επανάσταση στην κλάση των supercar της εποχής, εμπνέοντας στη συνέχεια όλους τους μεγάλους της εποχής (βλ. Ferrari, Lamborghini κ.α.) ώστε να ακολουθήσουν, τα αισθητικά του χνάρια.

Ο δε κινητήρας ο οποίος ήταν τοποθετημένος στο κέντρο, «πέρασε» επίσης ως φιλοσοφία σε όλα τα supercar μέχρι και τη δεκαετία του 1980, ενώ την ίδια λογική ακολούθησε φυσικά ο Gandini και στα δύο επόμενα αριστουργήματά του, την Lancia Stratos Zero και την Maserati Khamsin.

Η Alfa Romeo Carabo, έκρυβε κάτω από το σφηνοειδές σχήμα της έναν 2,0 λίτρων V8 κινητήρα ισχύος 230 ίππων στις 8.800 rpm, ο οποίος προσέφερε εξαιρετικές επιδόσεις (τελ. ταχύτητα 250 km/h) στο βάρους μόλις 700 κιλών αμάξωμα. Πέραν βέβαια του κινητήρα, η Carabo ήταν ουσιαστικά μια μετεξέλιξη της 33 Stradale πάνω στην οποία βασίζονταν τεχνικά.

Δείτε ακόμη: Δοκιμάζουμε την Alfa Romeo 33 Stradale

Τώρα το όνομα του μοντέλου προήλθε εν πολλοίς από τη βαφή που επέλεξε ο Gandini για το αυτοκίνητο. Το φωσφορίζον αυτό πράσινο, με τα μαύρα φιλέτα, τη λεπτή πορτοκαλί γραμμή μπροστά και τις χρυσές λεπτομέρειες στα παράθυρα και στους καθρέπτες, θύμισε σε όλους σκαθάρι! Και συγκεκριμένα, το σκαθάρι Carabus auratus, το οποίο έχει το ίδιο ιριδίζον πράσινο χρώμα.

Η Alfa Romeo κατασκεύασε μονάχα ένα αντίτυπο της Carabo και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα περίπου δέκα εβδομάδων. Το αυτοκίνητο προφανώς και δεν πωλείται καθώς ανήκει στη συλλογή FCA Heritage και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά «διαμάντια» που εκτίθενται στο Ιστορικό Μουσείο της Alfa Romeo στο Arese.