Rolls-Royce Phantom I Aerodynamic Coupe Round Door

Ήταν ο γάμος της χρονιάς, ήταν το γεγονός του 1926, όχι μόνο για το Detroit, αλλά και για όλο τον κόσμο. Η πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο, η Anna Dodge, χήρα του Horace Dodge παντρεύτηκε τον Hugh Dillman, που υποτίθεται ότι ήταν κτηματομεσίτης. Ο ωραίος, αλλά και αμφισέξουαλ Dillman (όπως αποδείχτηκε) ήταν 40 ετών και η Anna αν και υποστήριζε ότι ήταν 49 στην πραγματικότητα είχε πατήσει τα 55. Οπότε μάλλον δεν χρειάζεται να σας αναφέρουμε την πραγματική του… εργασία, όχι ότι μας ενδιαφέρει τελικά. Απλά όλα αυτά τα κουτσομπολιά τα αναφέρουμε σαν μια περιγραφή για την καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων της ιστορίας μας.

Το μυθικό αυτό ζευγάρι λοιπόν εν είδη μήνα μέλιτος να έκανε τον γύρο της Γαλλίας και της Ιταλίας με αυτοκίνητο και γι’ αυτό επιβιβάστηκαν στο υπερωκεάνιο Berengaria που τους μετέφερε στη Βρετανία. Έφτασαν εκεί στις 18 Μαΐου και η πρώτη τους δουλειά ήταν να επισκεφτούν την Rolls Royce από την οποία αποχώρησαν οδηγώντας μια Phantom cabriolet σχεδιασμένη από τον Hooper με αριθμό πλαισίου 94MC. Αφού όμως ταξίδεψαν στην Ευρώπη η Άννα αποφάσισε ότι δεν της άρεσε το αυτοκίνητο και το επέστρεψαν στις 5 Ιουνίου για να παραλάβουν ακόμα ένα cabriolet, πάλι από τον Hooper, αλλά αυτή τη φορά κατασκευασμένο πάνω στο πλαίσιο με αριθμό 59SC.

Μάλιστα επειδή θα λάμβαναν μέρος στον αγώνα σκαφών του New York Yacht Club, φόρτωσαν το αυτοκίνητο στο σκάφος τους Delphine που διέθετε εξήντα άτομα πλήρωμα και προσωπικό. Όμως μια φωτιά παραλίγο να καταστρέψει το σκάφος το οποίο τελικά επισκευάστηκε με κόστος 800.000 δολαρίων. Αν σας ενδιαφέρει το σκάφος αυτό κατά τη διάρκεια του δεύτερου μεγάλου πολέμου επιτάχτηκε από το πολεμικό ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών, μετονομάστηκε σε USS Dauntless και αποτέλεσε το προσωπικό σκάφος του Ναυάρχου Ernest J. King ο οποίος ήταν ο επικεφαλής διοικητής του στόλου του Ειρηνικού.

Αλλά και ο γάμος δεν πήγε και πολύ καλά και τελείωσε επίσημα και άδοξα το 1947 μετά από δικαστικές διαμάχες πολλών χρόνων, παρά το χαρτζιλίκι των 100.000 δολαρίων που λάμβανε ο Dillman. Λόγος του διαζυγίου το σοκ της Άννας η οποία ανοίγοντας τη πόρτα της καμπίνας της ανακάλυψε τον άντρα της με ένα από τα αρσενικά μέλη του πληρώματος!

 

Η ιστορία

Τέλος πάντων, πίσω λοιπόν στα ενδιαφέροντά μας, δηλαδή στο αυτοκίνητο με το πλαίσιο 95MC το οποίο πουλήθηκε στον Raja Mohammed Siddig Khan της Nampara, από την Ινδία στις 25 Σεπτεμβρίου του 1926. Όμως αυτός δεν μετέφερε το αυτοκίνητο στην Ινδία, αλλά αντίθετα το χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις στη Βρετανία και τελικά πουλήθηκε στην George Newman & Company το 1933. Το αυτοκίνητο πουλιέται και πάλι το 1935, αλλά αυτή τη φορά σε κάποιον… Smith ο οποίος ως διεύθυνση κατοικίας είχε δώσει τον αριθμό ενός ξενοδοχείου στις Βρυξέλες. 

Και από εδώ ουσιαστικά αρχίζει η ιστορία της Round Door Rolls Royce! Μάλιστα η επιλογή του κατασκευαστή της νέας καρότσας ήταν πολύ περίεργη, γιατί ο νέος (πρακτικά άγνωστος) ιδιοκτήτης αποφάσισε να την εμπιστευτεί στην Jonckheere, που είχε την έδρα της δυτική Φλάνδρα και η οποία είχε ιδρυθεί το 1881 για να κατασκευάζει άμαξες, αλλά είχε να κατασκευάσει κάτι πάνω σε αυτοκίνητο από το 1930. Τελευταία της σχετική δουλειά ήταν μια σειρά από αεροδυναμικά λεωφορεία πάνω σε πλαίσια της Minerva και ίσως αυτά τελικά έπεισαν τον μυστηριώδη Mr. Smith να τους εμπιστευτεί.

 

Σχεδίαση

Και μπορεί η σχεδιαστική έμπνευση να παραμένει άγνωστη, όμως ένα είναι σίγουρο, το αυτοκίνητο που παραδόθηκε ήταν τεράστιο και τελικά ζύγιζε 3.266 κιλά!  Η αεροδυναμική του σχεδίαση τελείωνε σε μια μακριά ουρά με μεγάλο φτερό στο κέντρο και τα εμπρός του φώτα ήταν σαν αντεστραμμένα βλήματα. Η ολική σχεδίαση ήταν αυτή ενός coupe με τα εμπρός καθίσματα να πέφτουν ώστε να δημιουργούν ένα διπλό κρεβάτι! Το εσωτερικό ήταν σε κατακόκκινο δέρμα και φυσικά υπήρχαν βάσεις για τα κρυστάλλινα ποτήρια! Επίσης υπήρχε διπλή ηλιοροφή (μία για κάθε επιβάτη) και τα πλαϊνά πίσω παράθυρα «προστατεύονταν» από περσίδες. Ο χώρος αποσκευών πάλι περιελάμβανε τέσσερις δερμάτινες βαλίτσες που χωρούσαν ακριβώς, φυσικά και αυτές στο κατακόκκινο δέρμα του εσωτερικού.

Όμως με διαφορά το χαρακτηριστικότερο σημείο της σχεδίασης ήταν οι πόρτες που ήταν ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΣ! Μάλιστα το τζάμια στις πόρτες ήταν χωρισμένα στα δύο και άνοιγαν και προς τις δύο κατευθύνσεις χάρη σε ένα πολύπλοκο μηχανισμό.

Το αυτοκίνητο τελείωσε στις αρχές του 1936 και παρουσιάστηκε στο Cannes Concours d’ Elegance όπου και κέρδισε μια σειρά από βραβεία.

Από εκεί και πέρα όμως τα ίχνη του σχεδόν χάνονται και εμφανίζεται το 1940, αλλά αυτή τη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό άγνωστο ιδιοκτήτη και το 1941 θα παρουσιαστεί και πάλι στο Bar Harbor. Από εκεί και πέρα χάνονται τα ίχνη του για να ανακαλυφθεί σε όχι και πολύ καλή κατάσταση παρατημένο σε μια μάντρα προς καταστροφή, ανάμεσα σε σκουπίδια, το 1950. Ο συλλέκτης Max Obie προσπάθησε να το αγοράσει, αλλά αρχικά απέτυχε και μόνο όταν τελικά πρόσφερε ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο προς ανταλλαγή ο «μαντράς» το αποχωρίστηκε. Όμως ο Obie δεν του φέρθηκε και πολύ καλά, γιατί αφού το έβαψε χρυσό και το έντυσε εσωτερικά με λευκή γούνα και άρχισε να το εκθέτει σαν το αυτοκίνητο του King Edward του VIII. Παρά αυτά η Rolls Royce με τις στρογγυλές πόρτες, όπως ήταν πλέον γνωστή εμφανίστηκε σε τεύχος του περιοδικού Playboy το 1954 και στο Billboard. Μετά τον θάνατο του Obie 1970 από καρδιά, το αυτοκίνητο βάφτηκε αυτή τη φορά λευκό και πουλήθηκε το 1980 σε Ιάπωνα συλλέκτη έναντι του ποσού των 1.500.000 δολαρίων.

Τελικά το 2001 το αυτοκίνητο αγοράστηκε από το Peteren Museum του Los Angeles που το αναπαλαίωσε.

Τι ιστορία και αυτή;