Austin-Healey Sprite MkI: Boy racer

Θα ήταν πολύ πιο εύκολο και γρήγορο να σας περιγράψουμε τι περιλαμβάνει ο εξοπλισμός: Κινητήρα, τιμόνι, φρένα (περίπου), αυτά! Δηλαδή τι «αυτά»; Αυτά και όταν λέμε «αυτά», εννοούμε αυτά και μόνο, δηλαδή δεν υπάρχει ούτε καπάκι να ανοίγει για να έχεις πρόσβαση στον χώρο αποσκευών, ούτε καθαριστήρες για το τζάμι. Είναι αυτά μειονεκτήματα; Όχι, για μας τουλάχιστον, γιατί το Austin Healey Sprite ζύγιζε μόλις 602 κιλά και απέδιδε 43 ίππους και έτσι όλα μπορούσες να του τα συγχωρήσεις! Έζησε από το 1958 έως το 1961 και τελικά κατασκευάστηκαν 48.987 αυτοκίνητα.

 

Ιστορία

Το 1958 αυτό ήταν το απόλυτο όνειρο κάθε πιτσιρικά με κοντά παντελόνια. Οι baby-boomers είχαν βρει το αντικείμενο των ονειρώξεών τους! Ήταν που η χαμογελαστή φάτσα του ήταν αστεία, ήταν τα γουρλωτά μάτια του, sorry φώτα του, ήταν η μάσκα του που έλεγε: «Μην με πάρετε πολύ στα σοβαρά, παιχνίδι είμαι!»

Και μπορεί σήμερα να φαίνεται σαν μια συρραφή ξεπερασμένων μηχανικών μερών (ακόμα και για εκείνες τις ημέρες ήταν), αλλά το Sprite, που από εδώ και εμπρός θα το αποκαλούμε «Frogeye» (δηλαδή μάτια βατράχου), γιατί έτσι το ξέρουμε, ήταν μια πραγματική επανάσταση βάζοντας στο… κόλπο μια ολόκληρη γενιά και μια ολόκληρη αυτοκινητοβιομηχανία που ποτέ δεν θα ήταν πλέον η ίδια. Άλλωστε η βρετανική αγορά αυτοκινήτου γεμάτη νέους δίψαγε για ένα τέτοιο αυτοκίνητο.

Ο στόχος ήταν απλός, το αυτοκίνητο αυτό θα έπρεπε να συναγωνίζεται τις μοτοσυκλέτες της εποχής σε τιμή, αλλά να πρόσφερε κάποια μεγαλύτερη άνεση. Στη τιμή των 679 λιρών, αν και χωρίς καλοριφέρ και καθαριστήρες για τα τζάμια ήταν στο επίπεδο τιμών των kit-car. Και για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι ο μέσος ετήσιος μισθός στη Βρετανία εκείνες τις ημέρες ήταν 852 λίρες. Για να αποκτήσετε ένα μεγαλύτερο sports-car, όπως τα Triumph TR2 και Sunbeam-Talbot Alpine θα έπρεπε να ξηλωθείτε τουλάχιστον ακόμα 100 λίρες. Ας μην ξεχνάμε ότι  (και) τότε ήταν δύσκολες μέρες λόγο της κρίσης του Σουέζ του 1956 που εκτίναξε τη τιμή της βενζίνης!

 

Μάτια βατράχου

Τη σχεδίαση ανέλαβε ο Gerry Coker και η όλη σχεδίαση έμοιαζε με Healey 100, αν και αρχικά τα φώτα θα ήταν καλυμμένα. Κάτι που όμως δεν έγινε για λόγους οικονομίας και έτσι απέκτησε τα δύο φουσκωτά… μάτια και το παρατσούκλι «μάτια βατράχου». Η κατασκευή ήταν μεταλλική αυτοφερόμενη με το μήκος του να φτάνει τα 3,480 μ. με μεταξόνιο 2,032 μ. και χωρούσε άνετα δύο ενήλικες. Μην περιμένετε όμως να βρείτε πολλά αναγκαία, όπως χερούλια στις πόρτες, που άνοιγαν από μέσα, ή πόρτα για να φτάσετε στον χώρο αποσκευών, αφού θα πρέπει να στριμώξετε τη τσάντα σας πίσω από το καθίσματα! Επίσης δεν υπάρχουν πλαϊνά τζάμια και μόνο πλαστικά… παραπετάσματα που αντιμάχονταν, όχι βέβαια και πολύ πετυχημένα, τα καιρικά φαινόμενα.

 

Μηχανικά

Φυσικά τα μηχανικά μέρη προέρχονταν από κάποιο αυτοκίνητο παραγωγής, κατά παγία τακτική  των βρετανών και ο τετρακύλινδρος κινητήρας (ο πολύ γνωστός Α35) των 948 κ.εκατ. με εκκεντροφόρο φυσικά στο πλάι (εξολοκλήρου κατασκευασμένος από χυτοσίδηρο), αλλά με επικεφαλής βαλβίδες απέδιδε 43 ίππους στις 5.000 σ.α.λ. Ακολουθούσε κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων.

Φυσικά ο κινητήρα βρισκόταν εγκάρσια εμπρός και η κίνηση μεταφέρονταν στους πίσω τροχούς μέσα από ένα άκαμπτο άξονα που στηρίζονταν πάνω σε «μισά» κομμένα ημιελλειπτικά φύλλα σούστας που δημιουργούσαν έτσι κατά κάποιο τρόπο διαμήκεις βραχίονες. Αντίθετα εμπρός η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη με διπλά ψαλίδια (κάτω βάση από ψαλίδι σχήματος Α), ελατήρια και αντιστρεπτική δοκό. Τέλος το τιμόνι ήτα ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη αφού ήταν κρεμαγιέρα δανεισμένη από το Morris Minor. Διατάξεις αυτές πολύ προχωρημένες για εκείνες τις ημέρες. Τα φρένα τέλος δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο από υδραυλικά ταμπούρα σε όλους τους τροχούς, αλλά με μόλις 602 κιλά βάρος ήταν αρκετά.

 

Μετά

Μετά το Frogeye τίποτα δεν ήταν το ίδιο, ούτε τα παιδικά όνειρα! Βέβαια αυτά στη Βρετανία, γιατί εμείς εδώ (οι τότε πιτσιρικάδες) θα αργούσαμε πολύ να έχουμε όνειρα που θα περιελάμβαναν αυτοκίνητα. Τέτοια όνειρα ανήκαν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας! Είδατε τελικά που όλα επαναλαμβάνονται, αλλά ως φάρσα!