Ford RS500 Cosworth: Γεννημένο για αγώνες

Δεν υπάρχει τίποτα το υποτονικό στο Ford Sierra Cosworth, ούτε με την απόδοσή του, ούτε και με την εμφάνισή του, αλλά ούτε και με την ιστορία του.

Το όλο project οφείλει την ύπαρξή του στον Stuart Turner, που ήταν τότε αγωνιστικός διευθυντής και ο οποίος έλαβε το πράσινο φως από τον Walter Hayes που είχε βάλει το χέρι του για να γίνει πραγματικότητα το GT40 το οποίο κέρδισε τον αγώνα του Le Mans to 1966.

Τo Sierra που είχε παρουσιαστεί το 1982, δεν είχε τη καλύτερη υποδοχή από το κοινό και έτσι ακολουθήθηκε ο κλασικός δρόμος της προώθησης μέσα από τους αγώνες. Η Cosworth φυσικά επιλέχτηκε σαν ο αγωνιστικός συνεργάτης και γιατί όχι, αφού ήταν γνωστή από τις επιτυχίες της στην Formula 1 με τον DFV που είχε κερδίσει 12 πρωταθλήματα και 154 νίκες.

Με στόχο λοιπόν τη κατηγορία Group A στο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (Touring Car Championship) η Cosworth στηρίχτηκε και πάλι στο παλιό γνωστό μπλοκ του Pinto στο οποίο φόρεσε και πάλι κεφαλή με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους, αλλά αυτή τη φορά… στολίστηκε με υπερσυμπιεστή Τ3 της Garrett.

Αλλά οι βελτιώσεις αυτές δεν θα σήμαιναν τίποτα αν δεν συνδυάζονταν με την ανάλογη τρομαχτική εμφάνιση. Ο Lothar Pinske ήταν αυτός που πρόσθεσε εκτός από προεκτάσεις στους τροχούς και μια τεράστια πίσω αεροτομή που θα ήταν και το σήμα κατατεθέν του Ford Sierra Cosworth.

Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε στην έκθεση της Γενεύης του 1985, αλλά οι πελάτες θα λάμβαναν τα αυτοκίνητά τους την επόμενη χρονιά.

Τελικά κατασκευάστηκαν 5.545 αυτοκίνητα

Ford RS500

Παρά το γεγονός ότι η Ford έπρεπε να παράγει 5.000 αυτοκίνητα ώστε να νομιμοποιηθεί η συμμετοχή του στο Group A, αυτή παράλληλα εκμεταλλεύτηκε το παράθυρο των κανονισμών που επέτρεπε αυτοκίνητα να συμμετέχουν ως «ενδιάμεσα», δηλαδή evolution, με μόνο  500 αντίτυπα. Το αποτέλεσμα ήταν το RS500.

Το μπλοκ του κινητήρα ενισχύθηκε και πάλι, τα έμβολα ήταν χυτά και καλύτερης ποιότητας, ενώ προστέθηκε ακόμα αποδοτικότερο intercooler και μεγαλύτερος υπερσυμπιεστής τύπου Τ31/Τ04, πάλι της Garrett. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα οι ίπποι να ανέβουν στους μόλις 224 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. από 204 του απλού Cosworth, αλλά οι αγωνιστικές εκδόσεις με απλή αναβάθμιση του ηλεκτρονικού ελέγχου, μπορούσε να ανεβάσει την πίεση με αποτέλεσμα 500 ίππους!

Τα 500 αυτοκίνητα αναβαθμίστηκαν από την Tickford σε μόνο 16 μέρες και η εμφάνισή του ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή από το απλό Cosworth με μεγάλη εμπρός αεροτομή, αλλά και ακόμα μεγαλύτερη «ουρά φάλαινας» πίσω που απέκτησε και ελαστικό χείλος.

Με τα πρωτόγονα όμως ηλεκτρονικά της εποχής και λόγο του turbo-lag από το οποίο υπέφεραν (τότε) όλοι οι υπερσυμπιεζόμενοι κινητήρες, μην περιμένετε να συμβούν πολλά πριν της 4.000 σ.α.λ., γιατί μέχρι αυτόν το ρυθμό περιστροφής το αυτοκίνητο απλά κινείται. Μετά όμως ξεσπά ό ίδιος ο διάολος και καλά θα κάνετε να έχετε τους τροχούς σε ευθεία.

Το κιβώτιο ταχυτήτων T5 της Borg & Warner ήταν πέντε σχέσεων οδηγώντας φυσικά τους πίσω τροχούς μέσα από διαφορικό ελεγχόμενης ολίσθησης και οι αναρτήσεις αποτελούνταν από McPherson εμπρός, με υστερούντες βραχίονες πίσω, ενώ το βάρος του ήταν στα 1.076 κιλά.

Στους αγώνες

Το RS500 έλαμψε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού το 1987, αλλά αυτό διήρκεσε μόνο μια χρονιά γιατί το πρωτάθλημα μετατράπηκε/υποβαθμίστηκε σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τουρισμού, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στο BMW M3, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να κυριαρχήσει και το 1988, κερδίζοντας το Πρωτάθλημα Κατασκευαστή, αλλά όχι και Οδηγών. Για το 1989 το Πρωτάθλημα αυτοκινήτων Τουρισμού υποβαθμίστηκε και πάλι σε εθνικό πρωτάθλημα με το RS500 να κυριαρχεί όμως και πάλι σε νίκες το 1990, αλλά τη επόμενη χρονιά φορά το πρωτάθλημα καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από το Super Touring. Το RS500 αναγκαστικά πέρασε στην ιστορία.

Sapphire

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτές οι εκδόσεις για το Sierra γιατί γρήγορες εκδόσεις απέκτησε και στη καρότσα των τριών όγκων που έφερε το όνομα Sapphire.

Τον Ιανουάριο του 1990 παρουσιάστηκε με την τετρακίνηση που σχεδίαζε η Ford από το 1987 για να λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι και που τελικά εξελίχτηκε στο Escort RS Cosworth. To Sapphire τελικά έλαβε μέρος σε αγώνες, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο αγώνα αν και στα χέρια των Francois Delecour και Massimo Biasion ανέβηκε μέχρι και τη δεύτερη θέση (Ράλι Πορτογαλίας 1992), έχοντας όμως προβλήματα με το κιβώτιο ταχυτήτων που ήταν και το αδύνατο σημείο του.