Skoda 130RS: Ζόρικο κόλπο

Το θέμα δεν ήταν η απόκτηση, αλλά η συντήρησή του, που απαιτούσε… άλλα κόλπα! Κόλπα ζόρικα τα οποία ήταν απαραίτητα, για να παρακάμψεις τους διαδρόμους της γραφειοκρατίας του υπαρκτού σοσιαλισμού!

  • -
  • -

Υπήρχε ένας άλλος κόσμος, πολύ πριν από την εξαγορά της Skoda από την VW. Μέρες που είμαστε σίγουροι ότι οι περισσότεροι από εσάς όχι μόνο δεν τις γνωρίσατε, αλλά που ούτε μπορείτε να τις φανταστείτε. Όπως είμαστε σίγουροι ότι οι κατασκοπευτικές κινηματογραφικές ταινίες που αναφέρονται στο Check Point Charlie θα πρέπει να σας μοιάζουν με… επιστημονικής φαντασίας. Και όμως δεν ήταν, γιατί το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» (έκφραση του Winston Churchill) ήταν κάτι περισσότερο από υπαρκτό!

Όσο για τους αγώνες αυτό ήταν ένα θλιβερό κεφάλαιο, αφού οι προσπάθειες του κομουνιστικού τότε μπλοκ ήταν και σποραδικές και χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Υπήρχαν όμως και εξαιρέσεις και ένα από τα αυτοκίνητα που είχαν τις μεγαλύτερες ελπίδες για διάκριση ήταν το 130RS της Skoda.

Όμως το κυριότερο πρόβλημα δεν ήταν καθαρά το αγωνιστικό, αλλά το επικοινωνιακό, μεταξύ των δύο κόσμων. Γιατί ας υποθέσουμε ότι αποκτούσες το αγωνιστικό σου καμάρι (μια πολύ σπάνια περίπτωση γιατί ελάχιστα ήταν τα αυτοκίνητα που τελικά πουλήθηκαν σε ιδιώτες), κατά κάποιο τρόπο μέσα από το «clearing», έναντι ζουμερών πορτοκαλιών. Μετά, πως το συντηρούσες; Και εντάξει, άμα είχες να κάνεις με γυναίκες την έβγαζες με καλσόν και κραγιόν, άμα όμως είχες να κάνεις με ανδρικό πληθυσμό, που ήταν και ο πολυπληθέστερος μέσα σε ένα εργοστάσιο, θα έπρεπε να κινείσαι σαν… νταβατζής μεταφέροντας δεσμίδες από πορνοπεριοδικά για να αποκτήσεις φρένα, δίσκους και τακάκια. Όχι, δεν τα πλήρωνες με ροζ αντίτυπο, απλά το χρώμα αυτό σου έδινε πρόσβαση σε αυτόν που διαχειρίζονταν την αποθήκη των ανταλλακτικών! Έτσι γίνονταν οι δουλειές τότε πίσω από το παραπέτασμα, μέχρι να αποκτήσουν δική τους παραγωγή πορνό (γενικώς), βασισμένοι πάνω στο πλούσιο τοπικό δυναμικό!

 

Ελαφρύ μέταλλο

Όμως το αυτοκίνητο από τη Τσεχία (Τσεχοσλοβακία ακόμα τότε) δεν ήταν καθόλου κακό, το αντίθετο μάλιστα. Πρώτα από όλα ήταν πολύ ελαφρύ, πιέζοντας τη ζυγαριά με μόλις 825 κιλά, έτοιμο για πόλεμο! Ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στο βορειότερο άκρο, με το τετρακύλινδρο εν σειρά σύνολο να ζει πίσω από τον νοητό άξονα των πίσω τροχών. Κάτι σαν Renault Alpine Α110, μόνο που ο κινητήρας ποτέ δεν μεγάλωσε πάνω από τα 1,3 λίτρα και αυτό ήταν το πρόβλημά του. Γιατί ποτέ δεν απέκτησε την δύναμη που του άξιζε! Βέβαια κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες για κινητήρες κοντά στα δύο λίτρα, αλλά η πολιτική της Skoda τότε ήταν να περιοριστεί στους χαμηλούς κυβισμούς.

Έτσι το τετρακύλινδρο σύνολο των 1289 κ. εκατ. με τον εκκεντροφόρο στο πλάι ανέπνεε μέσα από δύο διπλά Weber 45 DCOE και είχε φτάσει να αποδίδει 128 ίππους στις 7.000 σ.α.λ., που θα πρέπει να θεωρείται και οροφή για κινητήρα χωρίς εκκεντροφόρο επικεφαλής και χωρίς cross-flow θάλαμο καύσης, αν και οι ίπποι έφτασαν και τους 142 στις 8.500 σ.α.λ., αλλά για χρήση πίστας! Προβληματικό τέλος ήταν και το κιβώτιο ταχυτήτων που διέθετε μόλις τέσσερις σχέσεις, αλλά τα υπόλοιπα τεχνικά στοιχεία του ήταν εξελιγμένα, με ανάρτηση π.χ. διπλά ψαλίδια εμπρός και υστερούντες βραχίονες πίσω.

Για την ιστορία και μόνο να αναφέρουμε ότι το 130RS βασίστηκε πάνω στο 110R Coupe και κατασκευάστηκε από το 1975 (πρακτικά από το 1977) έως το 1981 με μόλις 65 αντίτυπα. Οι αγωνιστικές του εμφανίσεις του ήταν καλές, αλλά λίγες!