Zanzara: Too sexy for its engine

«Ήταν μια ιδέα που την είχα στο μυαλό μου για πολλά χρόνια.» Θα πει ο Cole Spada, το κύριο σχεδιαστικό πρόσωπο πίσω από το design studio του Zagato. «Ήθελα κάτι απλό, στο μυαλό μου είχα ένα εύκολο στη κατασκευή αυτοκίνητο, τίποτα άλλο.»

Το 1968 ο Spade άρχισε τη σχεδίαση και αρχικά σκέπτονταν να χρησιμοποιήσει το επίπεδο δικύλινδρο κινητήρα που φορούσαν τα μικρά επαγγελματικά οχήματα της Iso. Όμως οι κινητήρες της Fiat ήταν πολύ πιο φτηνοί και έτσι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον δικύλινδρο κινητήρα από το «πεντακοσαράκι». Μάλιστα ανακάλυψε ότι και το πλαίσιο ταίριαζε απόλυτα στις ιδέες του και μπορούσε να χρησιμοποιήσει και αυτό σαν βάση με πολύ μικρές αλλαγές. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αλλάξει τη θέση του ρεζερβουάρ.

Το πρώτο αυτοκίνητο παρουσιάστηκε το 1969, μια χρονιά που συνέπεσε με την αποχώρηση του Spada από την Zagato. Αυτό όμως δεν τον απέτρεψε να συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Elio, ο οποίος μάλιστα έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το project του, το οποίο τώρα είχε πάρει και το όνομα Zanzara!

 

Παρουσίαση

Παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Τορίνο το Οκτώβριο του 1969 και το ενδιαφέρον που συγκέντρωσε ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ιδιαίτερα από τους πάμπολους ιταλούς μικροκατασκευαστές και μετατροπείς. Μάλιστα τις ίδιες μέρες ο ίδιος Zagato παρουσίασε ένα ακόμα πρωτότυπο του Zanzara στη Fiat για αξιολόγηση και πιθανή παραγωγή, αφού πλέον ο Spada εργάζονταν για την Ford και έτσι υπήρχε πρόβλημα… συνεργασίας, με τον ίδιο.

Μετά την απόρριψη της ιδέας όμως από την Fiat o Zagato δεν σταμάτησε τη προσπάθειά του να πουλήσει το Zanzara και έτσι πλησίασε τον εισαγωγέα της Honda στην Ιταλία και αντικατέστησε τον αερόψυκτο κινητήρα των Ιταλών με τον επίσης αερόψυκτο, δικύλινδρο κινητήρα της Honda από το Ν360! Το αυτοκίνητο ονομάστηκε Hondina Youngstar με μικρές αλλάγες στα φώτα εμπρός και τους προφυλακτήρες και μάλιστα κάποια αυτοκίνητα φιμολογήται ότι κατασκευάστηκαν και πουλήθηκαν σε ιδιώτες. Όμως κανείς δεν φαίνεται να ξέρει τον ακριβή αριθμό τους! Ακόμα μάλιστα άγνωστο παραμένει το γεγονός, για το αν ο Zagato αγόρασε την ιδέα, ή την οικειοποιήθηκε άνευ πληρωμής από τον Spada, ενώ άγνωστα παραμένουν και τα τεχνικά του στοιχεία. Για παράδειγμα αν χρησιμοποίησε τα πατώματα της Fiat, συνδεδεμένα τώρα όμως με τον κινητήρα της Honda! O Spada δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτό το συμβάν και από τη πλευρά του ο Zagato υποστηρίζει, ότι αφού το project αυτό γεννήθηκε τις ημέρες που ο Spada εργάζονταν για τον ίδιο, δικαιωματικά όλα τα σχέδια του ανήκαν.

 

Το ένα και μοναδικό

Πάντως ο Cole κράτησε το μοναδικό πρωτότυπο που κατασκεύασε και το πρωτότυπο Zanzara, που στα ιταλικά μεταφράζεται σαν «κουνούπι», υπάρχει ακόμα και σήμερα.

Το αυτοκινητο είναι ιδιαίτερα μικρών διατάσεων και το ύψος του μόλις και φτάνει τη μέση σας, άλλωστε ακόμα και καθισμένοι μπορείται να ακουμπίσετε το χέρι σας την άσφαλτο!

Τα εμπρός και πίσω πλαστικά μέρη εύκολα αναδιπλώνονται για να αποκαλύψουν εμπρός ένα σχεδόν ανύπαρκτο αποθηκευτικό χώρο και πίσω τον κινητήρα της Fiat που δείχνει χαμένος! Ο μικρός κινητήρας των 599 κ.εκατ. στέκει μόνος και οι αναρτήσεις (όπως άλλωστε και όλα τα μηχανικά μέρη) προέρχονται από το 500 με εγκάρσιο ημιελλειπτικό φύλο σούστας εμπρός και τους υστερούντες βραχίονες πίσω, με μόνο τις ζάντες της Borani να του δίνουν  τη σπορτίβικη διάθεση που του αξίζει. Το ίδιο απλό είναι και το εσωτερικό σε σχεδίαση με μόνο όργανο το ταχύμετρο και αν θέλετε να μπείτε μέσα καλό θα είναι να πιαστήτε από το πλαίσιο του εμπρός τζαμιού, καθώς δεν υπάρχουν πόρτες, για να γλυστρήσετε στα μπάκετ!

Πάντως είναι ένα αυτοκίνητο που σου φτιάχνει το κέφι σχεδιαστικά. Δείχνει κάτι μεταξύ beach-buggy και κάποιου σπορ αυτοκινήτου! Μάλιστα αν λέγαμε ότι δίπλα-δίπλα στο Smart Roadster Coupe διακρίναμε πολλές ομοιότητες, δεν θα ήταν ψέμα! Η σχεδιαστική ιδέα είναι η ίδια, ακόμα και στις λεπτομέρειες. Τα καθίσματα είναι δύο καθαρόαιμα μπάκετ και ανάμεσα σε οδηγό-συνοδηγό… περνά μια σωλήνα που παίζει τον ρόλο βάσης για το ενσωματωμένο ρολ-μπαρ! Ζηγίζοντας τέλος 80 κιλά λιγότερα από το 500, χάρη στην πλαστική του υπερκατασκευή είναι τελικά πιο γρήγορο, μια αίσθηση που… επιταχύνεται λόγο της χαμηλής θέσης οδήγησης.

 

Το τελικό ερώτημα

Το αυτοκίνητο ήταν το απόλυτο «fun» εργαλείο, βασισμένο πάνω σε φτηνά μηχανικά μέρη και σχεδιασμένο από έναν από τους μεγάλους της ιταλικής σχολής. Γιατί λοιπόν όλα αυτά δεν μεταφράστηκαν σε μια εμπορική επιτυχία; Δεν υπάρχει απάντηση, ίσως να ήταν ένα κουνούπι «too sexy for its engine»!