Έχουμε αφήσει την Αθήνα καταμεσής του μεσημεριού και με πληρωμένα τα τελευταία διόδια στην πλάτη της πόλης, προσπαθώ να βρω ένα άνοιγμα στον αυτοκινητόδρομο για Λαμία ανάμεσα σε σκόρπιες στοίβες αυτοκινήτων. Μέχρι τότε κινούμαστε στα όρια της παραβατικότητας, με μια καμπίνα απόλυτα σιωπηλή όταν αποφασίζουν οι συνταξιδιώτες να έχουν χείλη ερμητικά κλειστά.

Κανείς τους όμως δεν μπορεί να παραμείνει αμίλητος παραπάνω από τον χρόνο μέχρι την επόμενη αναπνοή και ευτυχώς γιατί προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που σπαταλάνε λέξεις χωρίς λόγο μέσα στην ημέρα. Το σενάριο της παραγωγής σήμερα, θέλει να διακτινιζόμαστε σε κάποιο από τα συνηθισμένα «στούντιο» του GOCAR, εδώ δίπλα μωρέ καμία 200ριά χιλιόμετρα δρόμος.

Με ποικιλία θεματολογίας σαν μουσικό χαλί στα αυτιά μου, ο δρόμος ανοίγει και το πόδι τεντώνει στη μοκέτα! 160 km/h στις 4.000 rpm, 190 km/h πεντακόσιες rpm παραπάνω και 230 km/h στις 5.000 rpm, δηλαδή εκεί που ο κινητήρας χτυπάει την πόρτα των 150 ίππων του! To Golf δείχνει ακλόνητο, σε αυτές τις ταχύτητες, με την ενδοτικότητα της ανάρτησης να ισορροπεί την άνεση με την πληροφορία και την ασφάλεια με την αποτελεσματικότητα.

Αν δεν επικρατούσε η μηχανολογική συμπάθεια, για τα μόλις 440κάτι συνολικά χιλιόμετρα του αυτοκινήτου, ίσως να διατηρούσα κι άλλο τεντωμένο το δεξί πόδι στην κατηφοριά που είχα εμπρός μου, για να ταΐσω την περιέργεια. Άλλωστε υπήρχε κάβα χιλίων επιπλέον στροφών με την ιπποδύναμη σταθερή στο πικ της. Το θέμα όμως είναι ότι είμαστε μέσα σε ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που δεν είναι GTi, αλλά λίγα χρόνια πριν με τις επιδόσεις του και τη συνολική του απόδοση θα μπορούσε να είναι. Δεν είναι πολυτελές μεσαίο ή μεγάλο, αλλά λίγα χρόνια πριν θα διέπρεπε και εκεί με την άνεση και την ταξιδιάρικη αίσθηση που προσφέρει.

Δεν είναι limo, ούτε hi-tech κατασκευή για λίγους, αλλά ένα αυτοκίνητο για το ευρύ κοινό που σε επίπεδο τεχνολογίας, gadget και σύγχρονων συστημάτων και εφαρμογών έχει απλώσει τα πλοκάμια του στα εκλεκτότερα τεχνολογικά ράφια του ομίλου.

Από την θεωρία του «όλα πίσω» πήγε στο «όλα εμπρός», με την σχεδιαστική πένα του Giugiaro να δίνει την δογματική κεντρική ιδέα που έμεινε ανεξίτηλη σαν tattoo στα χρόνια που ακολούθησαν. Το Golf εξελίχθηκε και ήταν πάντα επίκαιρο και πρωτοπόρο, όμως πάνω σε αυτή τη σχεδιαστική λογική που συνδέει το πριν με το μετά κινήθηκαν και οι επόμενες γενιές.

Επτά για την ώρα που ακόμα και αν κάποιοι ισχυριστούν ότι δεν ήταν υπέροχες, τα στοιχεία των πωλήσεων είναι η αναγνώριση που βάζει την Volkswagen σε ηγετικό ρόλο στον μικρομεσαίο χώρο.

Το φεγγάρι δεν μπορείς να το αποφύγεις, απλά το κρύβεις πίσω από την πλαγιά για το επόμενο δίωρο ώστε να απομονώσεις την κίνηση των αστεριών. Όσην ώρα ακουγόταν ο ήχος του κλείστρου ανα 4 δευτερόλεπτα έχουμε φωλιάσει σε μια απάνεμη γωνιά στη μέση του πουθενά οπλισμένοι με ρουχισμό και υπομονή, σκηνικό που θυμίζει σκοπιά σε στρατιωτική θητεία.

Σκόρπιες κουβέντες επικρατούν, έχει αρχίσει και η κούραση να ανατέλλει, αλλά η ηρεμία με το φεγγάρι να λούζει τις απέναντι πλαγιές προσφέρουν μια μαγική εικόνα για να αναζητήσεις κάτι οινοπνευματώδες, που ευτυχώς δεν είχαμε γιατί υπάρχει και η επιστροφή. Από την άλλη ευτυχώς που προνοήσαμε για το στομάχι και το χέρι μου ψαχουλεύοντας μες το σκότος σε μια σακούλα, ανασύρει ένα βαλσαμωμένο μεσημεριανό καλαμάκι που είναι όνειρο για την χρονική στιγμή. Βρίσκω και δεύτερο για τον Σπύρο, η Εύη δεν θα το χρειαστεί έχει παραδώσει ήδη πνεύμα.

Η φιλόξενη καμπίνα του Golf αγκαλιάζει τα δοκιμασμένα από το αγιάζι ταλαίπωρα κορμιά μας και το διαχρονικό επίτευγμα του Wolfsburg ροκανίζει τα στριφογυριστά χιλιόμετρα μέχρι να δούμε τα φώτα της πόλης. Χαλκίδα σε χρόνο dt και από εκεί Αθήνα, δυο τσιγάρα δρόμος! Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται με ένα σύγχρονο μικρομεσαίο. Tο ορόσημο στην κλάση είναι ο ορισμός της απόλυτης ισορροπίας και το αυτοκίνητο που μας ταξιδεύει έναν, έναν στα σπίτια μας. Ώρα τρεις και κάτι... Καληνύχτα σας!