«Πτήση» GT-R για Ντίσελντορφ

Με αεροπλάνα και βαπόρια… Και με ένα γρήγορο Nissan!

Γιάννης Τσιγκρής
16 Ιανουαρίου 2017

Ο δρόμος προς το Bruhl

Φτάνεις κάποια στιγμή στο γραφείο και κάποιος σε ρωτάει αν έχεις χρόνο για μια επιστροφή. Απαντάς ok και όταν μάθεις τι είναι αυτό που επιστρέφεις, οι εγκεφαλικές λειτουργίες αυτομάτως σε οδηγούν στην τοποθεσία. Για παράδειγμα Nissan! Ξέρεις ότι θα κατευθυνθείς μηχανικά μέχρι το ποτάμι, στην Λ. Αθηνών 169.

Αυτή την φορά όμως αυτό που επιστρέφεις, δεν το έχεις καν παραλάβει! Και η τοποθεσία επιστροφής παραμένει Nissan, αλλά στην άλλη άκρη της Ευρώπης.

Εν ολίγοις το αυτοκίνητο είναι το GT-R και η αποστολή, η παράδοση του εκεί που ανήκει. Το μπλε Nissan GT-R που ήρθε στην Ελλάδα από συναδέλφους των 4Τ, δειγματίστηκε στην «Αυτοκίνηση», οδηγήθηκε από μελλοντικούς πελάτες και δημοσιογράφους και ταυτόχρονα πρόσφερε τεχνογνωσία στο τεχνικό τμήμα της Νικ. Ι Θεοχαράκης, έκανε τον κύκλο του στην Ελλάδα.

Η επικοινωνία με τον Γιάννη Μεθενίτη από το γραφείο τύπου της ελληνικής αντιπροσωπίας ξεδιάλυνε λίγο την κατάσταση:

«

Ο επαναπατρισμός του πρέπει να γίνει μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι της 18 Νοεμβρίου στο Bruhl της Γερμανίας. Θα έχεις μαζί σου budget, εισιτήρια για καράβι και αεροπλάνο και θα παραλάβεις το αυτοκίνητο Τρίτη πρωί στις 15/11.»

Οι χάρτες και οι πιθανές διαδρομές για το επόμενο δεκαήμερο ήταν στάνταρ ανοιχτά παράθυρα στον υπολογιστή μου, προηγήθηκε βέβαια και η γνωριμία με το GT-R στα Μέγαρα όπου επιβεβαίωσε ένα μέρος των δυνατοτήτων και έφτασε η μέρα της παραλαβής-αναχώρησης.

Είναι η ίδια ημέρα που ο Μπάρακ Ομπάμα ανακάλυπτε πόσο γρήγορα μπορείς να φτάσεις από το ένα σημείο της Αθήνας στο άλλο, αν είσαι πλανητάρχης!

Γιατί αν δεν είσαι μπορείς απλά να περάσεις την μισή σου μέρα σημειωτόν στην κίνηση. Κάπως έτσι το πρωί έγινε σχεδόν μεσημέρι, όταν το GT-R κούνησε το μαντήλι στις εγκαταστάσεις και στους ανθρώπους που το φιλοξένησαν στην παραμονή του στην Ελλάδα.

Στους ασφυκτικούς από κίνηση δρόμους το μακρύ και φαρδύ GT-R δείχνει μια πειθήνια προσαρμοστικότητα. Σαφώς δεν γεννήθηκε για να ζει έτσι, όμως μπορεί να εξυπηρετεί ρόλο καθημερινού αυτοκινήτου ακόμα και αν σταβλίζει 570 ίππους και 637 Nm ροπή.

Ούτε δυσανασχετεί, ούτε προσφέρει βαριά και δύστροπα χειριστήρια που θα σε κουράσουν. Μόνο οι πληθωρικές του διαστάσεις μπορούν να προβληματίσουν γιατί μην ξεχνάμε ότι δύσκολα βολεύονται 4,7 μέτρα μήκους και σχεδόν 1,90 πλάτους. Τα χαμηλά αεροβοηθήματα στους προφυλακτήρες είναι ένας ακόμα λογος προβληματισμού όταν πλησιάζεις σε κράσπεδα, πεζοδρόμια. Όσο τα χρειάζεσαι όταν σημαδεύεις την τελική του ταχύτητα, τόσο δεν τα θες όταν αναγκάζεσαι να το υποβάλεις στην αστική καθημερινότητα.

Το διπλοσύμπλεκτο κιβώτιο, εκτός από την αστραπιαία και εύστοχη δουλειά του σε συνθήκες οδηγικής παρόξυνσης, διευκολύνει στην αστική τρέλα του στάματα-ξεκίνα και μετά από τέτοια άσκηση υπομονής, κάποια στιγμή ο δρόμος ανοίγει προς την Βορινή έξοδο της πόλης.

Φτου ξελευθερία!

To GT-R έχει ήδη χωνέψει στον χώρο αποσκευών του 2 βαλίτσες, 2 σακίδια πλάτης, τρίποδα, κάμερες, φωτογραφικές και ρέστα εξοπλισμού. Περισσεύει και χώρος μάλιστα σαν να σου λέει φορτώστε!

Στην καμπίνα εκτός από τα κορμιά μας δεν χωράει τρίτος, αν και θεωρητικά πίσω μας υπάρχουν καθίσματα! Αναπαυτικότατα για τα μπουφάν μας και τις προμήθειες σε ξηρούς καρπούς και φρούτα, αλλά όχι για ανθρώπους, τουλάχιστον ενήλικες.

Το πλήρωμα όμως δεν έχει παράπονο, ο ζωτικός χώρος είναι πληθωρικός ακόμα και αν επαγγελματικά ασχολείσαι με το μπάσκετ. Ποιοτικό και αναβαθμισμένο με κάθε επισημότητα σε επίπεδο εξοπλισμού, συγχρόνων ανέσεων και αριστοκρατικά σπορ διακόσμου.

Ξεμακραίνουμε ήδη από την Αθήνα σε ρυθμό fast forward με στόχο να πιάσουμε τη πάνω πλευρά του Κορινθιακού που είναι σαφώς πιο ευχάριστη για οδήγηση και εικόνες.

Δίπλα μου η Περράκη, που παίζει πότε με μια Canon, πότε με μια GoPro και ενίοτε με μια Nikon δανεική. Εδώ είναι που φυσάει και ξεφυσάει σαν να λέει ότι η τελευταία μάλλον δεν είναι ιδανική.

Κάτι ανάλογο κάνει και το GT-R, όμως φυσάει από περηφάνια και αυτοπεποίθηση και δεν ξεφυσάει ποτέ, ούτε φυγοπονεί!

Ακόμα και να μην το θέλεις, ακόμα και να έχεις δώσεις στον εαυτό σου υπόσχεση για σύνεση και χαμηλές πτήσεις, δύσκολα θα αντισταθείς στην γενναιοδωρία του κινητήρα. 3.8 λίτρα με δυο τούρμπο, βελούδινο βουητό με μελωδία V6 που ενισχύεται από τις εξατμίσεις τιτανίου και το ιππικό είναι εδώ και καλπάζει για πάρτη σου!

Δεν συζητάμε καν για ταχύτητες κοντά ή λίγο πάνω από τα 200 km/h που νιώθει σαν σταματημένο, αλλά για 300άρες που τις κερνάει σε κάθε μικρή ευθεία αν μείνεις «λίγο» με το πόδι στην μοκέτα.

Τα 315 Km/h τελικής ταχύτητας τα επιβεβαίωνε συχνά με την βελόνα στο ταχύμετρο να σημαδεύει δέκα ψηλότερα και το στροφόμετρο στις 6.500 σ.α.λ.- πεντακόσιες πριν τα κόκκινα.

Πρώτος ανεφοδιασμός στην Λειβαδιά, με το διψασμένο ρεζερβουάρ να πίνει 40,1 lt για 151 km (26,5 lt/100km) και η συνέχεια μας βρίσκει να χρονοτριβούμε φωτογραφίζοντας στο οροπέδιο της Δεσφίνας.

Θυμάμαι ότι ήταν 16:10 όταν με πήρε τηλέφωνο ο εκτελωνιστής από Πάτρα και ενώ κοιτούσα από ψηλά την Ιτέα κατηφορίζοντας προς τα εκεί, του απάντησα ότι είμαι λίγο πριν την Ναύπακτο και σε καμμιά ώρα θα είμαι εκεί. Ψέμα; Πουθενά! Το ρολόι έγραφε 17:02 όταν το GT-R ποζάριζε κάτω από την γέφυρα στο Αντίρριο, ο άνθρωπός μας πήρε εγκαίρως τα χαρτιά για την διαδικασία με το τελωνείο και σύντομα επιβιβαστήκαμε στο καράβι.

Οι επόμενες ώρες θα περάσουν νωχελικά όπως η ταχύτητα (15-18 knots) που ταξιδεύει το Cruise Olympia των Μινωικών, καλπάζοντας στο κύμα της Αδριατικής.

Ξαπλωμένος αργά το βράδυ στην καμπίνα, νιώθω να ξαναζώ τον ρυθμό του GT-R σε όλο το ευχάριστο οδηγικά κομμάτι, παραλιακό και μη. Εκμηδενίζοντας κυριολεκτικά μια απόσταση 115 km διάσπαρτη με στροφές σε λιγότερο από ώρα, τη στιγμή που ένας φυσιολογικός ταξιδιώτης με γήινο ρυθμό και όχημα θα ολοκλήρωνε σε διπλάσιο χρόνο.

Αν η σύντομη γνωριμία από το αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων λίγες ημέρες νωρίτερα ήταν η πρόγευση των δυνατοτήτων, εδώ ήρθε η επιβεβαίωση.

Η μαλακή γόμα στους 20ρηδες τροχούς βυζαίνει την άσφαλτο και η ψαγμένη τετρακίνηση ATTESA E-TS, αποδεικνύεται λαγωνικό πρόσφυσης. Mε ένα μαγικό τρόπο το GT-R καταφέρνει να συνδυάσει τα ασυνδύαστα!

Δυνατό, ευκίνητο, φιλικό και πολεμικό ταυτόχρονα.

Δεν υπήρξε στροφή που να έστριψε με λιγότερα από 130 km/h, δεν δίστασε να στείλει τη βελόνα στο ταχύμετρο στα 250 km/h σε κάποια από τις λιγοστές ευθείες και όλα αυτά έφταναν στο σημείο της υπερβολής, μόνο όταν το μάτι έπεφτε στα νούμερα.

Ακόμα και τότε όμως τα φρένα σε γονάτιζαν στην νομοτέλεια, με απρόσμενη ποιοτική επιβράδυνση και καντάρια αίσθησης.

Με ένα GT-R ακόμα και το φαινομενικά παράτολμο συμβαίνει απόλυτα φυσιολογικά. Ένα αφύσικο τράνταγμα όμως χαλάει την ροή της σκέψης και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ο ήχος της άγκυρας.

Πιάσαμε Ηγουμενίτσα! Όνειρο ή πραγματικότητα, τελικά περνάς καλά με το θηριώδες Nissan. Ξανακοιμήσου!

On the road again

Γεωγραφικά το Nissan Center Europe στο Μπρυλ πέφτει δυτικά, ανάμεσα στην Βόννη και στην Κολωνία, που σημαίνει ότι από την Ανκόνα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, μας περιμένουν 1.300 με 1.400 km.

Και εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται καν το GT-R για να καλύψεις τέτοια απόσταση, δεν χρειάζεσαι και πολλές μέρες για κάτι τέτοιο, ακόμα και αυθημερόν βγαίνει, αν κουβαλάς μπόλικη τρέλα στο μυαλό, προλάβεις την Ανατολή και σε προλάβει η Δύση.

Θυμίζω όμως ότι δίπλα μου κάθεται φωτογράφος με ανησυχίες για σωστές εικόνες που δύσκολα βγαίνουν στον αυτοκινητόδρομο. Οπότε οι παρακάμψεις δίνουν και παίρνουν. Επίσης τα ραντάρ πουθενά δεν αστειεύονται και εκτός έδρας δεν έχεις καν υπόνοια που μπορεί να σε περιμένουν, ούτε πως θα σε υποδεχτούν. Και για κερασάκι κρατήστε ότι πατήσαμε στεριά μετα από 22 ώρες εν πλω, σχεδόν βράδυ δηλαδή, οπότε σήμερα ξεχνάμε εικόνες, τα αφήνουμε όλα για αύριο και καλύπτουμε νυχτερινά χιλιόμετρα. Α ναι ξέχασα! Στο πρώτο βενζινάδικο καφές και ανασυγκρότηση. Έχει και Wi Fi οπότε στέλνουμε το κατιτίς μας, ανεβάζουμε και τις αφεντομουτσουνάρες μας στο φουμπού για να καμαρώσουν οι φίλοι και να σκάσουν από ζήλια οι οχτροί! Τα καλά και τα κακά της σύγχρονης δουλειάς ενός δημοσιογράφου στο χώρο του αυτοκινήτου.

Με αυτά και με αυτά η ώρα πάει επτά και ακόμα είμαστε στην Autostrada μεν, αλλά λίγο έξω από την Ανκόνα. Για τις επόμενες 5 ώρες η φιλόξενη καμπίνα του GT-R θα μας απολαύσει και θα την απολαύσουμε.

Ο δρόμος για το Μιλάνο μια «ευθεία» που βγαίνει με φυσιολογικές ταχύτητες ανάμεσα στα 130-170 km/h. Η ώρα περνάει ροκανίζοντας ξηρούς καρπούς και χιλιόμετρα,

με την Εύη δίπλα μου να έχει ανοίξει κουβεντούλα με το τμήμα εξυπηρέτησης της Cosmote για μια σύνδεση που ποτέ δεν συνδέθηκε. Με τα πολλά το πρόβλημα λύνεται σχεδόν 400 χιλιόμετρα αργότερα, όταν λίγο έξω από την Πιατσέντσα το GT-R ζητάει τον τρίτο του ανεφοδιασμό. Από τα εξωπραγματικά 28,6 lt/100 km που έβγαλε το πόρισμα της αντλίας στο λιμάνι της Πάτρας, πέσαμε στα 15,6 lt/100 km που δείχνει φυσιολογική κατανάλωση και με ακόμα πιο φυσιολογικό ρυθμό, που κλειδώνει στα 130 km/h, ζυγώνουμε βορειοδυτικά, περιμετρικά το Μιλάνο. Το ρολόι σημαδεύει μιάμιση ώρα μετα τα μεσάνυχτα, όταν βλέπουμε το ξενοδοχείο μπροστά μας.

Η κουζίνα φυσικά κλειστή, τα δωμάτιά μας όμως, η προσωρινή λύτρωση. Με στομάχια ελαφριά και με βλέφαρα βαριά, η μόνη ελπίδα είναι το πρωινό, που σε 4-5 ώρες θα γνωριστούμε μαζί του.

Αζιμούθιο για Γερμανία

Η σημερινή ημέρα έχει τα περισσότερα θέλω! Θέλω εικόνες, θέλω ξεχωριστές διαδρομές, θέλω οδήγηση και θέλω να καλύψω και απόσταση.

Χωρίς πολλά πολλά είμαστε ήδη στο δρόμο για την λίμνη του Κόμο πριν τις επτά το πρωί.

Η γραφική παράκτια διαδρομή προσφέρει τις πρώτες εικόνες της ημέρας, με την ομίχλη να αρνείται να χαλάσει το μυστηριώδες τοπίο και τις κάρτες στις μηχανές να φορτώνουν υλικό.

Μόνο η πρωινή κίνηση και η ώρα που περνάει είναι λόγος για να σε διώξουν από εκεί και σύντομα ξαναμπαίνουμε στον σωστό δρόμο που θα μας φέρει στα σύνορα της Ελβετίας.

Πληρώνουμε τα € 40 για το αυτοκόλλητο ετήσιας συνδρομής στην χρήση του οδικού δικτύου της χώρας και το Cruise Control αναλαμβάνει για να βάλει χαλινάρι στην ταχύτητα ώστε να μην γυρίσουμε με ενθύμια που κοστίζουν ακριβά.

Οι ορεινοί όγκοι των Άλπεων υψώνονται γύρω μας με την γνωστή λευκή αμφίεση και διατρέχονται από κοιλότητες που δημιουργούν προϋποθέσεις για πολιτισμένο οδικό δίκτυο που δεν κλείνει ποτέ παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες.

Υπάρχουν φυσικά και πολλές δευτερεύουσες διαδρομές με μεγαλύτερο οδηγικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον που αν ο καιρός σου κάνει το χατίρι τέτοια εποχή μπορείς να προσεγγίσεις.

Εδώ δεν σταθήκαμε τυχεροί στην επιθυμία να γευτούμε την στριφογυριστή κορδέλα του Furka Pass, ούτε καν να πλησιάσουμε.

Το Navigation μας οδήγησε μέσω του Gotthard Pass, μια εξίσου εντυπωσιακή διαδρομή σαν πρόγευση με εναέριες γέφυρες να αγκαλιάζουν την πλαγιά.

Λίγο παραπάνω όμως η κλειστή μπάρα έδινε το παράγγελμα για μεταβολή και υπενθύμιζε ότι ο καιρός είναι πρωταγωνιστής.

Περιοριζόμαστε παραγωγικά λοιπόν στο θεσπέσιο μικρό αυτό τμήμα του δρόμου μέχρι που η ομίχλη μας πνίγει, μαζεύουμε τα φωτογραφικά μπογαλάκια μας και επιστρέφουμε στον Ε35, σχεδόν σούρουπο.

Στάση για ανεφοδιασμό ανθρώπου και μηχανής σε έναν από τους πολλούς σταθμούς που συναντάς επάνω στην διαδρομή, με την αίθουσα να γεμίζει από στολές POLIZEI και ίσως τώρα είναι η ευκαιρία να βγεις αχαλίνωτος στον δρόμο, αλλά υπάρχει και η καθημερινή υποχρέωση με το laptop ανοιχτό μπροστά μας!

Η ώρα περνάει και θυμόμαστε ότι πρέπει να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται στον προορισμό βαθιά μέσα στη Γερμανία. Καλά! Ώρα 20:03, χαιρετίσματα από Ελβετία!

Φως στο τούνελ

Μαξιλαράκι στην υπόθεση το γεγονός ότι έχουμε μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι περιθώριο για παράδοση, όμως τα χιλιόμετρα παραμένουν πολλά.

Χορτασμένοι από τούνελ που προσφέρουν διάτρητα βουνά και σε υποχρεώνουν σε χαμηλές ταχύτητες εισβάλουμε στην Γερμανία λίγο πριν τις δέκα το βράδυ και το ιππικό απελευθερώνεται. Απαλλαγμένοι από όρια ταχύτητας όπου το επιτρέπει η Autobahn, το GT-R γαζώνει τον χάρτη της Γερμανίας και διαπρέπει σε μέση ωριαία.

Είναι και αυτά τα 160 κιλά αρνητικής άντωσης που το κάνουν ένα με το έδαφος και με Cruise Control στα 250 km/h(παραπάνω δεν ρυθμίζεται), νιώθεις ότι είσαι ασφαλής για χαμηλές πτήσεις.

Με αυτό το ρυθμό όμως σύντομα ζητάει να δροσίσει το λαρύγγι του και ο τελευταίος ανεφοδιασμός είναι γεγονός λίγο έξω από την Χαϊδελβέργη.

Με μάτια θεόστεγνα και βλέφαρα που συναγωνίζονται την αρνητική άντωση του GT-R, σταματάμε για ένα σύντομο ύπνο στο πρώτο Motel επάνω στο δρόμο.

Ώρα δυο το πρωί και ευτυχώς είμαστε μια ανάσα 130 km από το Μπρυλ, τα οποία βγαίνουν νεράκι σαν την βροχή που ρίχνει ακατάπαυστα την επομένη.

Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος με την παράδοση του αυτοκίνητου και η συνέχεια μας βρίσκει με ταξί ως το Dusseldorf για επιστροφή στα πάτρια με Aegean.

Στο δίλλημα όμως: τέσσερις μέρες οδικώς ή τέσσερις ώρες αεροπορικώς, θα επιλέγαμε ευχαρίστως ξανά το πρώτο σκέλος της ερώτησης.

ΕΞΟΔΑ: ΚΑΥΣΙΜΑ & ΔΙΟΔΙΑ

Διαδρομή Τιμή € / lt lt km lt/100 km
Αθήνα - Λειβαδιά 1,745 40,11 151 26,5
Λειβαδιά - Πάτρα 1,745 49,86 174 28,6
Πάτρα - Piacenza 1,469 61,30 385 15,9
Piacenza - Airolo 1,789 48,24 324 14,8
Airolo – Heidelberg 1,629 64,35 446 14,4
Heidelberg – Bruhl - - 263 -
Σύνολο:   263,86 1.743 20,04

Διόδια: Ελλάδα € 20.4, Ιταλία € 29.20, Ελβετία € 40, Γερμανία € 0

Συντελεστές

Κείμενο : Γιάννης Τσιγκρής -Υπεύθυνος Δοκιμών gocar.gr

Φωτογραφία - Βίντεο - Μοντάζ: Εύη Περράκη

Υποστήριξη

Website: Γιάννης Καλογερόπουλος

Social media: Γιώργος Σαργιαννίδης

Αρχισυντάκτης: Γιάννης Λημναίος

Online producer: Δήμητρα Σχοινοχωρίτη

Web development: AntMoves

Δημοσιεύτηκε: 16 Ιανουαρίου 2017

Ευχαριστούμε τον: κο Ιωάννη Μεθενίτη

Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων

της ΝΙΚ. Ι. ΘΕΟΧΑΡΑΚΗΣ Α.Ε.

Σου άρεσε; Μοιράσου το με τους φίλους σου

Viber