VW Type 2: The hippie van is over

Τίτλοι τέλους λοιπόν για το Volkswagen Kombi, το οποίο η Volkswagen αποχαιρετά ύστερα από 63 χρόνια με την ειδική έκδοση Kombi Last Edition που θα παραχθεί σε 600 αντίτυπα.
Η αρχική ιδέα της σχεδίασης ενός ελαφρού φορτηγού βασισμένου πάνω στο γνωστό πάτωμα του Beatle ήταν «φλασιά» του Dr. Ferdinand Porsche από το 1930 μάλιστα, μόνο που δεν πρόλαβε. Αντίθετα ήταν οι Βρετανοί (!;) που πρώτοι προχώρησαν στη σχεδίαση και κατασκευή του, όταν βέβαια ακόμα η Γερμανία ήταν διαιρεμένη κάτω από τη συμμαχικό… μνημόνιο. Επειδή όμως συνήθως οι Βρετανοί τα κάνουν όλα ανάποδα, το πρώτο VW μεταφορών (βλέπε transporter) ήταν και αυτό ανάποδο. Γιατί όταν ο ταγματάρχης Hirst έφτασε στο εργοστάσιο και ανέλαβε την προσπάθεια ανάκαμψης των «αυτοκινήτων του λαού», η πρωταρχική έλλειψη ήταν αυτή των ελαφρών φορτηγών που θα επέτρεπαν την μεταφορά των εξαρτημάτων προς τη γραμμή παραγωγής. Έτσι σε πρώτη φάση τροποποιήθηκαν τα πατώματα του σκαραβαίου, και πάνω τους προστέθηκε μια πλατφόρμα. Μόνο που ο οδηγός δεν καθόταν εμπρός, αλλά πίσω πάνω από τη μηχανή, κοιτώντας εμπρός!

Είπαμε οι βρετανοί τα κάνουν όλα ανάποδα. Βέβαια, ο λόγος αυτής της παραξενιάς ήταν πρακτικός, ώστε ο οδηγός να έχει καλύτερη ορατότητα κατά το φόρτωμα/ξεφόρτωμα. Ήταν μάλιστα τόση η επιτυχία του «Type 2» Plattenwagen που τέθηκαν εκτός λειτουργίας μόλις το 1994! Όμως πέρα από αυτό το πολύ ειδικό όχημα η γερμανική αγορά αποζητούσε ένα σχετικά μικρό επαγγελματικό μεταφορικό μέσο. Έπρεπε να είναι κλειστό για να προστατεύονται τα εμπορεύματα από τις καιρικές συνθήκες, αλλά  αρκετά μικρό, ώστε να χωρά στους στενούς δρόμους των γερμανικών πόλεων. Ο υπεύθυνος εξέλιξης Alfred Haesner ανέλαβε τη σχεδίαση και κατά γενική ομολογία δεν μπορούσε να παρουσιάσει οτιδήποτε πιο απλό, πάνω πάντα στο γνωστό πάτωμα με τον αερόψυκτο κινητήρα πίσω. Με μόνη διαφορά αυτή της θέσης οδήγησης, που είχε μεταφερθεί πάνω από τους εμπρός τροχούς.

 

Η ιστορία

Η αφορμή για την παραγωγή του μικρού αυτού φορτηγού ιστορικά οφείλεται στον Ολλανδό Ben Pon, που ήταν ο επίσημος εισαγωγέας της VW και ο οποίος έφτασε στο εργοστάσιο έχοντας στο μυαλό του τα Rumpler Trofenwagen και Dymaxion που όμως ποτέ δεν έφτασαν στη παραγωγή. Η Ευρώπη απαιτούσε «μεταφορική ικανότητα» μετά τον πόλεμο για να ανασυγκροτηθεί πολύ περισσότερο από αυτοκίνητα για ιδιώτες. Μαζί με τη σχεδιαστική ομάδα λοιπόν έβαλε τις βάσεις και τη παραγγελία στις 23 Απριλίου του 1947! Έγινε φορτηγό, ανοιχτό, διπλοκάμπινο, πουλμανάκι και αυτοκινούμενο. Επρόκειτο να αποτελέσει μια τεράστια εμπορική επιτυχία σε όλο τον κόσμο, από την Βραζιλία και το Μεξικό έως την Αυστραλία και το σύμβολο όχι μόνο της εργατικής τάξης, όχι μόνο της ανάπτυξης στην Ευρώπη, αλλά και του χίπικου κινήματος οργώνοντας γεμάτο από τα μακρυμάλλικα παιδιά των λουλουδιών, από άκρη σε άκρη τον Νέο Κόσμο!   

 

Τ1

Το πρώτο αυτοκίνητο παρουσιάστηκε στις 11 Μαρτίου του 1948 και αμέσως φάνηκε ότι το πάτωμα του Beetle δεν μπορούσε να αντέξει τα πολύ περισσότερα κιλά που απαιτούσαν οι επαγγελματίες. Έτσι επανασχεδιάστηκε από την αρχή, με αυτοφερόμενo pπλαίσιo αυτή τη φορά και περιμετρική στήριξη, διατηρώντας όμως το μεταξόνιο των 2,4 μέτρων. Το 1949 (1ηΔεκεμβρίου) άρχισε η παραγωγή και τα πρώτα αυτοκίνητα παραδόθηκαν με τη νέα χρονιά. Αρχικά ο κινητήρας ήταν 1,1 λίτρων και 25 ίππων με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται στα 80 χλμ./ώρα λόγο της κοντύτερης σχέσης του διαφορικού (1:1,4) που προέρχονταν από το Kubelwagen, ώστε να βελτιωθεί η ικανότητά του στις ανηφόρες. Οι αναρτήσεις και αυτές προέρχονταν από το Beetle και οι τροχοί ήταν 16 ιντσών. Η παραγωγή του έφτασε τις 100.000 μονάδες το 1954 και η παραγωγή του είχε αυξηθεί στα 153 αυτοκίνητα την ημέρα. Φυσικό ήταν να ακολουθήσει και έκδοση ως mini-van που με τρείς σειρές καθισμάτων μπορούσε τώρα να μεταφέρει άνετα οκτώ άτομα (2+3+3), ονομαζόμενο Samba! Ήταν δίχρωμο και τα τέσσερα πλευρικά τζάμια φρόντιζαν να κρατούν το εσωτερικό φωτεινό. Το Type 2, ως Τ1, έζησε ως το 1967 σπέρνοντας 1.800.000 αντίτυπα στους δρόμους.

 

Τ2

Το Τ2 που ακολούθησε ήταν πιο μοντέρνο σε εμφάνιση με μονοκόμματο εμπρός τζάμι, αλλά τώρα ήταν μακρύτερο 16 εκατοστά (αν και το μετατρόχιο παρέμεινε το ίδιο) και η πίσω ανάρτηση είχε αναβαθμιστεί με ημι-υστερούντες βραχίονες. Οι κινητήρες ανέβηκαν στα 1,6 λίτρα με απόδοση 47 ίππων στις 4.000 σ.α.λ. και με 103 Nm στις 2.200 σ.α.λ. Το 1971 απέκτησε κινητήρα 1,7 λίτρων με διαφορετική, πιο χαμηλή φτερωτή που έπαιρνε τώρα κίνηση κατευθείαν από τον στρόφαλο, ώστε να κερδηθεί χώρος. Το 1974 απέκτησε περισσότερα κυβικά (1,8 λίτρα) και 68 ίππους και το 1976 μεγάλωσε για μια ακόμα φορά στα δύο λίτρα, φορώντας τον κινητήρα του VW-Porsche 914 με 70 ίππους χάρη σε διπλά καρμπυρατέρ!

 

Τ3

Το 1979 αλλάζει για μια ακόμα φορά σε Τ3, χωρίς να αλλάξει η αρχιτεκτονική του. Όμως οι αλλαγές και οι βελτιώσεις ήταν σημαντικές, χάρη στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών κατά τη σχεδίασή του. Πρώτα από όλα αναβαθμίστηκε το σύστημα διεύθυνσης που πλέον ήταν κρεμαγιέρα και δεύτερον οι αναρτήσεις και ειδικά εμπρός απέκτησαν σχεδίαση με διπλά ψαλίδια. Το μετατρόχιο τέλος αυξήθηκε σε 1,395 μ. μπρός και 1,570 μ. πίσω. Το 1983 τελειώνει όμως η χρήση των αερόψυκτων κινητήρων που δίνουν τη θέση τους σε υδρόψυκτους πάλι όμως σε σχήμα μπόξερ, που αυτή τη φορά συνδυάζονται και με τετρακίνηση. Όμως από το 1980 ο τετρακύλινδρος επίπεδος κινητήρας δεν θα είναι η μοναδική επιλογή, αφού είχε αποκτήσει και εν σειρά τετρακύλινδρο κινητήρα diesel από το Golf, που για να χωρέσει είχε γύρει κατά 50 μοίρες προς τα αριστερά.

Τ2 μέχρι το 2013!

Το VW Bus, ή Kombi ή Τ2 ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, έζησε μέχρι και τις μέρες μας, παραγόμενο στη Βραζιλία. Το 2005 το βραζιλιάνικο Bus απέκτησε υγρόψυξη, με το ψυγείο να χαλάει ελαφρώς την αειθαλή σχεδίαση του εμπρός μέρους. Σύμφωνα με τη Volkswagen είναι αυτή τη στιγμή το μοντέλο με την πιο μακρά σε χρόνο παραγωγή στην ιστορία του αυτοκινήτου. Οι Γερμανοί πήραν την απόφαση να σταματήσουν την παραγωγή του στις 31 Δεκεμβρίου 2013, λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών ασφάλειας στη Βραζιλία, όπου πλέον οι αερόσακοι για τον οδηγό και το συνοδηγό και το ABS απαιτούνται να είναι στάνταρ σε όλα τα καινούργια αυτοκίνητα από το 2014 και μετά. Πάντως, η VW φρόντισε για την επιβίωση του Type 2, δημιουργώντας στο Ανόβερο ένα κέντρο αποκατάστασης του θρυλικού της μοντέλου.