Ελλάς, Ελλήνων, …Εργοληπτών

Επανεκκίνηση των έργων και αναθέρμανση στις τσέπες των ολίγων

  • -
  • -

Το απόφθεγμα των καναλιών είναι ότι η κρίση θα ξεπεραστεί με την επανεκκίνηση των δημοσίων έργων. Τα φερέφωνα έχουν τον τρόπο να «ταΐζουν», τους ιθαγενείς με επεξεργασμένη πληροφόρηση και οικονομική ανάλυση τύπου «Μπάμπη», του μόνου που συνομιλεί ταυτόχρονα με Τραπεζίτες, Τροϊκανούς, Θεσμικούς και τους συνεταίρους του Κυβερνητικού think tank. Οι υποδομές που, και καλά, θα φέρουν την ανάπτυξη ήταν αυτές που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που ζούμε. Γεμίζοντας τις τσέπες ολίγων και φυσικά δημιουργώντας ένα πλέγμα υπηρεσιών, ώστε τα έργα να ανανεώνονται συντηρώντας τις Άγιες Οικογένειες, όλης της τροφικής αλυσίδας.

Η συνταγή γνωστή: Πρώτα δημιουργούμε ένα όραμα ανάπτυξης. Μετά το συνθέτουμε σε επιμέρους έργα. Κατόπιν βρίσκεται ο εκλεκτός Ανάδοχος, ο μόνος που έχει την επιφάνεια να το υλοποιήσει σε τιμή Μπανανίας. Τέλος, ο λογαριασμός πάει τον γνωστό απόγονο του Καραγκιόζη που θα χρεώσει μέχρι και τα εγγόνια του, επειδή άκουσε από το «κουτί» πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος για την επάνοδο στις «αγορές».

Δεν υπάρχει πιο απλό παράδειγμα από την Εγνατία οδό. Δημιουργήθηκε για να ενώσει την Ανατολή με τη Δύση, εξυπηρετώντας μία Βιομηχανία που θα ιδρύονταν στην Θράκη με προνομιακούς όρους και θα έφερνε πιο κοντά την αναπτυσσόμενη Τουρκία με την Ευρώπη. Μόνο που όταν τελικά κατασκευάστηκε η Εγνατία, οι λίγες Βιομηχανίες τελικά εγκαταστάθηκαν βορειότερα, εκτός Ελλάδας λόγω φθήνιας, αφήνοντας στις περιοχές κουφάρια από τσίγκινα εργοστάσια που δεν λειτούργησαν ποτέ. Απλά και μόνο επιδοτήθηκαν οι ιδιοκτήτες τους, λαδώνοντας τον κρατικό μηχανισμό εποπτείας. Οι δε Τούρκοι προτίμησαν άλλους δρόμους, προσφορότερους μέσω Βουλγαρίας. Το «μάρμαρο» όμως έμεινε να πληρωθεί από τους πολλούς.

Το βαρύτερο «μάρμαρο» είναι τα υπόλοιπα οδικά έργα με τις αναθεωρημένες συμβάσεις που αναμένονται να φέρουν αυξήσεις και διόδια μέχρι και στα προάστια της Αθήνας. Ο υπουργός Υποδομών, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης  ανέφερε ότι η επίδραση στο ΑΕΠ της επανεκκίνησης των έργων στους τέσσερις οδικούς άξονες θα είναι 1,2% στην τριετία έως το 2015, ενώ θα δημιουργηθούν περισσότερες από 20.000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια τους επόμενους οκτώ μήνες. Την τεκμηρίωση όσων λέει, θα την αναζητήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος και οι ειδικοί σχολιαστές της "Ανατροπής" με τον Μαυρουδή στο δεξί κάδρο.

Σημειώνεται ότι οι αυξήσεις στο αντίτιμο των διοδίων προβλέπονται από τις συμβάσεις παραχώρησης και στις πλείστες των περιπτώσεων είχαν καθυστερήσει να εφαρμοστούν λόγω της διακοπής των έργων. Παρόλα αυτά το Δημόσιο αποζημίωσε για παράδειγμα την εταιρεία Μορέας ΑΕ με 68 εκατομμύρια ευρώ, αποδεχόμενο ότι για την καθυστέρηση ήταν υπεύθυνο το ελληνικό δημόσιο λόγω της εκπρόθεσμης έγκρισης της τροποποίησης των περιβαλλοντικών όρων. Το Φεβρουάριο φέτος, η Ολυμπία Οδός αποζημιώθηκε από το Δημόσιο με περίπου 25,2 εκατ. ευρώ επειδή δεν λειτούργησαν τα διόδια στο Ζευγολατιό, τα Νικολέικα και το Ρίο, καθώς και πλευρικών σταθμών στα Αραχωβίτικα, τα Καλάβρυτα, την Ακράτα, το Δερβένι, το Κιάτο και το Ζευγολατιό, για το διάστημα 2008-2011.

Η κοινοπραξία Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου είχε αποζημιωθεί τον περασμένο Απρίλιο με 22 εκατ. ευρώ για τη μη λειτουργία των διοδίων Αιγινίου Πιερίας που οφείλονταν στην καθυστέρηση στην παράδοση χώρων για τη δημιουργία πλευρικού σταθμού διοδίων Λεπτοκαρυάς.
Η Κεντρική Οδός που έχει αναλάβει την κατασκευή του Ε65 αποζημιώθηκε με 20,6 εκατ. ευρώ στα τέλη του 2012 καθώς σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης είχε δικαίωμα να λειτουργήσει άμεσα δύο σταθμούς διοδίων στον Μαλιακό.
Πολλά εκατομμύρια, κι όπως θα έλεγε κι ο Άδωνις, «Τα λιγουρεύεστε;»

Βέβαια τα έργα «φράκαραν» λόγω της κακής εκτίμησης της πορείας των εσόδων που εν μέρει οφείλονταν στη σημαντική μείωση της κυκλοφορίας. Η απόκλιση στα μελλοντικά έσοδα που προβλέπονταν στις αρχικές συμβάσεις οδήγησαν σε αναστολή της χρηματοδότησης από τις 43 τράπεζες που είχαν συμφωνήσει να δανειοδοτήσουν τα έργα.

Αλήθεια, αυτές τις συμβάσεις ποια πολιτική «διάνοια» τις υπέγραψε; Αυτοί που ανέθεσαν έργα σε χώρους που ακόμη δεν είχαν απαλλοτριωθεί τελεσίδικα, με ποια εγγύηση το έπραξαν; Που βρίσκονται σήμερα; Αυτούς θα τους αναζητήσουν οι δανειστές μας για να τους ευχαριστήσουν που έφεραν τη χώρα στην πιο εξευτελιστική θέση της ιστορίας της.